Keeping up appearances

ANDERS GELEZEN

Bijna iedereen blij
20 november 2009. In De Standaard uitgesmeerd over een veertiental bladzijden krijgen wij het heuglijke nieuws dat onze premier, Herman Van Rompuy, de eerste president van de Europese raad van staatshoofden en regeringsleiders is geworden. De volgende dag nog eens 18 bladzijden. Dat is meer dan in januari 2009 toen een gek in Dendermonde dood en paniek zaaide in een kinderopvanghuis. De Tijd (20/11) krijgt de krant vol met nieuws, hoewel slechts vier bladzijden gewijd werden aan deze gebeurtenis, waarvan nog een deel aan zijn opvolging als premier. De ene kwaliteitskrant is de andere niet.

Lofbetuigingen en felicitaties alom van vriend en (politieke) tegenstanders. Bij deze ook de gelukwensen van Anders Nieuws; soms akkoord, soms niet. Maar altijd in vriendschap en verdraagzaamheid.

Onder al die commentaren was er ‘Phara’ op 19 november. Zelfs Paul Goossens nu Europajournalist en niet de beste vriend van, was heel mild, ja zelfs positief. Zijn dada was dat hij niet democratisch verkozen was maar de job kreeg via gekonkelfoes op het hoogste niveau. Verder broer Eric die sprak van een hele eer om een broer en Vlaming als eerste president te hebben. Een Belg, merkte Goossens op. Ze hebben allebei gelijk, maar blijkbaar werkt het sommigen op de zenuwen als het woord Vlaming vermeld wordt ‘voor eigen gebruik’.
Ook zijn zus Tine zat erbij te glunderen maar gebruikte de geboden kans om haar eigen politiek statement te maken. Overigens heel interessant en te lezen in Knack online of in Anders Nieuws: http://anders-nieuws.blogspot.com/

In elk geval verdient hij felicitaties om als verkozen president tijdens zijn eerste persconferentie zich ook in ‘zijn moedertaal’ te richten tot de verzamelde internationale pers. Dus ook Vlaming en zo hoort het!

Bart Brinckman, chef wetstraat, schrijft onder de titel ‘Lang verwacht, stil gezwegen, nooit gedacht, toch gekregen!’ een bijdrage waarin hij de onwaarschijnlijke wendingen in de loopbaan van H Van Rompuy in beeld brengt. Hij laat ons ook een andere kant kennen: deze van iemand die zich bewust is van zijn tekortkomingen. Zo citeert hij uit een boekje dat H Van Rompuy schreef ('De binnenkant op een kier. Avonden zonder politiek' (Lannoo, 2000)) twee uitspraken over hemzelf:

'Vergeef je vijanden, maar vergeet niet hun namen, luidt een oud Brits gezegde. Het is niet zeer christelijk, maar ik heb het dikwijls toegepast.'

‘Ik vergeef veel omdat ik vergeet. Daar is geen enkele verdienste aan.’

Een beetje vreemd maar in die omstandigheden veelzeggend. Om in een ‘moment de gloire’ toch te wijzen op de kleine kantjes die de nieuwe president heeft ondanks zijn diepchristelijke overtuiging. Chagrijnig hoorde ik iemand anders zeggen. Sommigen zullen wellicht opperen dat dit typisch Vlaams is: er bestaat géén goede Vlaming zonder er een ‘maar’ aan toe te voegen.

Euro-millions
Er zijn zo van die momenten dat een mens geluk heeft. Neem nu de Lotto of nog beter de ‘euro-millions’ winnen. Daar heb je toch zelf geen verdienste aan? Maar is de verkiezing tot president een loterij of eerder een samenloop van toevallige omstandigheden, die men een beetje heeft geholpen?

Even teruggaan in de tijd, toen de Fortis affaire openbarstte in het gezicht van premier Leterme door zijn absolute drang om zichzelf publiek wit te wassen met een brief die openheid gaf maar ook vragen opriep. Op dat moment liep de ganse oppositie storm tégen Leterme maar was er nog geen sprake van een aftreden. Dan stuurt Londers, de hoogste magistraat van ons land, een ‘Persoonlijke en Vertrouwelijke’ brief naar de voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Persoonlijk en vertrouwelijk omdat het gaat over vermoedens, géén bewijzen. Herman Van Rompuy die de brief ontvangt kan nog altijd kiezen. Waarom hij koos voor het bekend maken ervan is en blijft een raadsel. Hield het verband met de persoon van Leterme? Zou hij die brief kenbaar gemaakt hebben mocht JL Dehaene premier geweest zijn? Sommigen zullen alvast verwijzen naar het diepe water tussen beiden als gevolg van het niet benoemen van zijn broer Eric tot minister. De tegenstelling binnen CD&V tussen Pro België versus Pro Vlaanderen kan eveneens meegespeeld hebben. Leterme was in elk geval al aangeschoten wild door zijn eigen blunders. Het is Van Rompuy die zelf beslist de brief uit handen te geven en zo het ontslag van Leterme bezegelt. Exit Leterme en een blijde intrede voor Van Rompuy als premier. Tegen zijn goesting. En zoals we weten, zou hij zonder premier geweest te zijn niet in aanmerking komen als kandidaat voor deze EU functie. Dan toch geen euro-millions?

Wie liegt: de kersverse president-elect of De Standaard?
Tijdens zijn eerste persconferentie benadrukt de president-elect dat hij niet graag ‘zijn land’ verlaat. Dat hij géén kandidaat was en dat hij géén stappen heeft gezet om zijn kandidatuur te promoten. Authenticiteit in plaats van marketeerpraatjes.

De dag erna volgt een dodelijke uitspraak in De Standaard (21/11), Blz 5, citaat: ‘Daags nadien (nvdr 29 oktober 2009) op de Europese top in Brussel polste het duo of de Belg die baan eventueel zou aanvaarden. De premier zag dat wel zitten, en begon aan een ronde van de hoofdsteden om zichzelf te presenteren. Hij viel in de smaak. En zo had Van Rompuy tijd genoeg om de speech in drie talen die hij gisteren aflas, op papier te zetten.’

Liegt De Standaard? Of begon de president-elec zijn mandaat met een leugen? Geen leugen uit noodzaak, want niemand stond te wachten op zijn uitspraak en blijkbaar stond niemand daar ook bij stil. A 'slip of the tongue' van een zeer verstandig president-elect?


Het kleine voorbij
Vergeten of vergeven
Een koning te rijk

Epiloog: kan iemand mij zeggen waarom er een tussenpersoon nodig is om de overdracht van de premierstoel tussen twee partijgenoten te organiseren?

Pjotr
Anders gelezen