15 juni 2009

Meulenaere is ne leugenaere - deel I

De Waarheid en niets dan de Waarheid

Hoelang is het nu al dat Koen Meulenaere in Bladspiegel Guy Verhofstadt op de korrel neemt? Ambleteuse, Toscane, kortom volgens Meulenaere (Knack 22/04) , ik citeer: “De Verhofstadt van wie sprake is de man wiens eigen patrimonium in de periode 2000-2008 al even spectaculair steeg als dat van de staat spectaculair daalde. Het idee van de communicerende vaten wordt enigszins hardnekkig”.

Volgens direkteur Rik Van Cauwelaert is het absoluut noodzakelijk dat een ernstig weekblad, vol gedegen analyses naast honderd bladzijden reclame, de boeken kan afsluiten met een beetje humor. Niet zomaar gezever maar zoiets van, zou het toch waar kunnen zijn? Satire om dingen te kunnen zeggen zonder direct de bak in te vliegen.

Is Meulenaere ne leugenaere?
Het begon met zijn wijnboerderij in Toscane. Van nooit geziene omvang als we Koentje mogen geloven. In elk geval voor een eerste minister van België onhaalbaar zonder enige bijdragen waarvan we ondertussen weten dat Frank Vandenbroucke ze zou verbranden. Een duidelijk bewijs dat Verhofstadt meer visie heeft dan Vandenbroucke.

Meulenaere is een olijkerd. Dat optrekje in Toscane is pure fictie. Eén telefoontje, welgeteld één en ik wist dat de Blauwe visionair géén huis heeft in Toscane, laat staan een wijngaard. Wat hier nog onmogelijk is, kan wel in Italië: het kadaster van de meeste regio’s is gedigitaliseerd en mijn vriend in Rome had nauwelijks enkele seconden nodig om vast te stellen dat Signor Verhofstadt niet voorkwam op de lijst van eigenaars in Toscane. Sindsdien las ik Meulenaere niet meer.

Tot enkele weken geleden mijnheerke Meulenaere ook het kadaster had gezien en tot de vaststelling kwam dat hij zich vergist had. Hij was dan maar uit pure kolère naar Perugia gereden om daar eigenhandig de lokale ambtenaar te raadplegen en na het geven van een fooi wist hij het, ten minste dat dacht hij: in Monte Santa Maria Tiberina moest hij zijn. Nog geen uur later was hij er en met de vastgoedprijzen nog fris in zijn geheugen was zijn schatting voor zo'n landgoed snel gemaakt: 5 miljoen euro. Enkel voor het zichtbare gedeelte en onbewoond.

Toscane verwarren met Umbrië. In Firenze zijn ze er nog altijd niet goed van. Een Toscaanse Heer vergelijken met een Umbrische Contadino getuigt van een totaal gebrek aan maatschappelijk inzicht. Perugia is godsnaam!

Maar dat was toch voldoende nieuws om zelf ook eens naar ginder te trekken. Bleek immers volgens mijn Romeinse vriend dat het kadaster van die achterlijke streek rond Heuveltje van Maria nog niet gedigitaliseerd was, wegens teveel optrekjes die het zonlicht niet verdragen.

Samen met Melanie, experte in het kaartlezen, vertrokken we vanuit Citta di Castello naar het 15 km verder gelegen Heuveltje van Maria voor een onderzoek in situ. Boven op de heuvel, na ettelijke trappen en dito liters zweet arriveerden we op de top van de heuvel, middenin de siësta tijd, waar enkele slapende gasten genoten van een terrasje. Het cafeetje met het mooiste uitzicht op de omliggende heuvels.

"Scusa, ma cerco la casa del ministro Belga?" Grote ogen met nog groter vraagtekens , 'stom'verbaasd. Tot er iemand die fel leek op een nijdige lokale wijnboer opstond en nog steeds zonder één woord te zeggen met uitgestrekte arm en een lange wijsvinger wees in de richting van een verre heuvel.

Melanie, zeer alert, had onmiddellijk haar boussolle gepakt en schoot de richting: 210 graden. Snel de kaart geraadpleegd en zie dat zou in een ander dorp moeten zijn: Marcignano.

Had Meulenaere dan toch gelijk of was dat hier een complot? In elk geval onze nieuwsgierigheid was gewekt.

In zeven haasten spoedden wij ons naar Marcignano want het begon al donker te worden.

Zouden we het vinden?


Pjotr