30 juni 2009

Meulenaere is ne leugenaere - deel III

De waarheid en niets dan de waarheid

Beste lezers,

Mag ik nog één weetje meegeven over de Italiaanse bezittingen van Verhofstadt; Lezer H (Van) Petegem reageerde als volgt op deel 2:

Toen Verhofstadt eind de jaren 80 in Italië neerstreek, viel z'n oog op een halve ruïne op drie kilometer van het Toscaanse Anghiari, een typisch middeleeuws stadje. Nadat gedurende een aantal jaren de nodige renovatiewerken werden uitgevoerd en het huis helemaal klaar was, besloot de ex-premier z'n eigendom te verkopen om elders zjn eigen druiven en olijven te kunnen verbouwen. Het stuk grond in Toscane was daarvoor immers te klein.
In 2000 vond hij z'n nieuwe stek. Ook nu weer een ruïne, maar met rondom een terrein van drie hectare. De huidige Italiaanse verblijfplaats van de ex-premier bevindt zich op een heuvel met uitzicht op het dorp Monte Sante Maria Tiberina dat op de tegenovergestelde heuvel ligt.


Zo ziet Guy Monte Santa Maria Tiberina



Na de ‘spielereien’ in deel 1 en 2 – amaai, zoveel mensen die eens een fotootje wilden zien van Verhofstadt zijn eigendom in Umbrië - tijd voor een beetje ernst. Geen foto’s meer maar een kritische geest zoals past bij Anders Nieuws.



Waarom deze trilogie? Omdat Meulenaere Verhofstadt verdacht maakt van een ‘onrechtmatige zelfverrijking’. Een beschuldiging die, ontdaan van de satire, blijft hangen in de lucht en waar niemand op reageert, ook Verhofstadt niet. Daar kunnen heel uiteenlopende redenen voor zijn.

Even samen onze gedachten ordenen:
Knack is geen roddelblaadje en ik kan mij niet inbeelden dat Rik Van Cauwelaert zou toestaan dat Knack door Bladspiegel gedegradeerd wordt tot een tabloïd. Terzelfdertijd ontleent Meulenaere zijn geloofwaardigheid voor een deel aan het gedegen imago van Knack. Ten bewijze, uit de talrijke reacties van veel lezers blijkt dat hij niet enkel populair maar vooral heel geloofwaardig is. Volgens sommigen zelfs meer dan de chef Wetstraat die weliswaar slechts één bladzijde mag schrijven.
Meulenaere’s spitse pen en kronkelende zinswendingen - sommige al even verwrongen als zijn hersenen – getuigen van eruditie; voldoende reden tot afgunst in het uitstervende gild van onderzoeksjournalisten. Dat hij beschikt over een netwerk van goedingelichte en vooral praatgrage “off the record” getuigen die hem allerlei weetjes doorsturen, maakt van Meulenaere’s Bladspiegel een gevreesde bijdrage voor elkeen die een scheve schaats rijdt. Kan hij eraan doen dat daar nogal wat politici tussen zitten? Het is bijna een verademing om in een land waar klokkenluiders de mond gesnoerd worden door het establishment, eens een ‘meuleaere’ te kunnen lezen. Alleen daarvoor al is Knack …

Ik kan mij niet indenken dat Meulenaere een leugenaere is.

Deze uitspraak zegt misschien meer over mijn goedgelovigheid dan over Meulenaere, maar wat weet hij wel en waarom neemt geen enkel onderzoeksjournalist de uitdaging aan die hij in bladspiegel op tafel gooit? Is dat niet bevreemdend. Blijkbaar NIET in België, waar het establishment boven de wet staat - getuige de ontelbare schandalen - en waardoor er enkel nog Meulenaere en zijn satire overblijft. We verkneukelen ons in zijn smeuïge taal en hebben blijkbaar leren leven met de rest.

Heeft Meulenaere gelijk, ondanks zijn overdrijvingen? Niemand die het weet. Heeft Verhofstadt inkomsten die niet zo koosjer zijn? Dat zegt Meulenaere niet; hij suggereert alleen maar. Zijn er aanwijzingen voor nog meer vermoedens? Zelf ook eens in de schoenen van Meulenaere kruipen? Terzijde, volgens de duidelijke sporen in de weide naast Verhofstadt zijn doeningske in Marcignano, heeft Meulenaere schoenmaat 43.

Eens Anders navraag gedaan.
Dat de macht van Verhofstadt zich concentreert in de politieke besluitvorming werd in Knack reeds menigmaal aan het licht gebracht.
Wie herinnert zich niet de publieke beschuldiging van CD&V politica Vandenberghe, die liet noteren in Knack dat Slangen haar dwong om de procedure voor een publieke aankoop niet te respecteren ‘ge beseft nog niet dat wij aan de macht zijn’. Het kan moeilijk duidelijker, maar het passeerde zonder dat iemand er aanstoot aan nam of op inging.
Wie denkt niet aan de beruchte deal in een hotelkamer, toen SABENA verpatst werd aan Swiss Air. Er waren daar naar Meulenaere’s normen, nog illustere politici bij betrokken. Zou er een kruimel van de tafel gevallen zijn? Transparant was het in elk geval niet. Zullen we ooit het fijne ervan weten?

Soms staat er helemaal niets in de krant. Eens gaan luisteren bij Defensie?
Met in het achterhoofd de Agusta affaire – waarover iemand die toendertijd werkte voor Agusta verklaarde dat Willy Claes omtrent een bezoek van de Agusta top in zijn kantoor een kort geheugen had – leek het interessant om eens na te gaan of Verhofstadt soms iets te maken zou kunnen hebben met de militaire aankopen in de Paarse periode. Was het niet in zijn periode dat het grote wederuitrustingsplan voor Defensie werd goedgekeurd? Toen de generaals voor een veelvoud van het defensiebudget nieuw militair materieel mochten kopen. Met socialisten in de regering!

En zie, met het eerste telefoontje had ik al prijs: dat een premier zich persoonlijk bemoeid had met de besluitvorming omtrent de aankopen was nog nooit voorgevallen in de lange geschiedenis van Defensie. Verhofstadt die zelf de besprekingen leidde en zijn defensieminister, Flahaut, “die zat erbij en luisterde”. Pardon, Flahaut die zomaar zijn hoofd buigt voor da joenk? Totaal ongeloofwaardig. Dat Verhofstadt zelf beslist heeft om kannonnetjes en munitie van een millimeter of negentig te kopen? Dat zou nog kunnen.

WAAROM, moest in godsnaam de premier zelf met de generaals onderhandelen over wat het leger nodig heeft voor de toekomst? Was het zijn temperament, of was het iets anders?

Hallo Meulenaere, zijn dat geen vragen die roepen om een antwoord? Mocht er toch een onderzoeksjournalist zijn die een beetje tijd heeft: de topgeneraals die erbij waren zijn nog allemaal in leven, ook al zijn er een paar verdreven naar het buitenland.

Weet je wat ik zou willen vragen? Toegegeven, het is al even ongeloofwaardig als Meulenaere zijn hersenspinsels, maar toch: zou het kunnen dat Verhofstadt toen een uitgesproken voorstander was voor de aankoop van een of ander militair materieel? Dat hij de generaals moest overtuigen in plaats van omgekeerd? Echt waar, dat zou ik heel graag weten.

Als men de webstek van Defensie consulteert was er toen blijkbaar heel veel geld te spenderen. Dat de Paarse regering niet op een frank keek, zelfs niet op een euro, dat hebben Rik Van Cauwelaert en enkele professoren ons al verklapt; maar zoveel geld verdoen aan defensie met socialisten in de regering? In visionaire taal heet zoiets: après moi le déluge.

Even meelezen: De Landcomponente mocht haar transportpark bijna volledig vernieuwen. Niet dat we dan plotsklaps een betrouwbare NAVO partner zouden zijn, maar het kwam wel van pas.

Dat de Marine twee fregatten mocht kopen had vooral te maken met het ego van sommige Marine admiraals. Was onze Marine in samenwerking met de Nederlandse niet beter af met de uitbouw van haar specialiteit: mijnenbestrijding? Maar allee, we kochten die fregatten tweedehands bij de Nederlanders die wat blij waren om de opgekalefaterde, afgeschreven modellen door te verkopen. Flahaut verkoopt trouwens ook oud materieel aan het buitenland, meestal met verlies, wat niet kan gezegd worden van de Hollanders.

Er is een ongeschreven regel in het leger: als de ene iets krijgt, dan de andere ook. Maar wat moest de Luchtcomponente krijgen? De opvolger van de F16 is nog niet klaar en we hebben al zoveel transportvliegtuigen voor VIP’s dat zelfs een wereldreiziger op kosten van Defensie zoiets niet zag zitten. Maar Guy zou Verhofstadt niet zijn als hij daarvoor geen oplossing had:
In België besliste de Ministerraad op 20 juli 2005 om in het kader van de grote investeringsprogramma's voor Defensie onder andere de aanschaf van tien multifunctionele helikopters te weerhouden. Langs de kant van de industrie werd NHIndustries (NHI), een consortium van Eurocopter France, Eurocopter Deutschland, Agusta (Italië) en Fokker (Nederland) opgericht.

Helicopters? Agusta? Toen de socialisten dit hoorden kregen ze kippenvel! Hopelijk is dit géén exclusief kenmerk.

Beste lezers,
Bladspiegel zegt toch heel weinig ondanks de vele woorden. Het staat allemaal tussen de lijnen!
Bewijzen: NUL komma NUL, maar voor de miljoenen Meulenaere sympathisanten blijven de vermoedens overeind; meer dan ooit.
Hoewel absurd om zoiets zelfs maar te overwegen, maar zouden Peter en Mia van de kwaliteitskrant DS hier hun tanden niet eens inzetten? Zou dát geen revanche zijn op Meulenaere’s uithalen naar Mia barones Doornaert en Peter VDM! Mijn volledige steun hebben ze alvast.

Beste lezers, daar gaat het om
De waarheid en niets dan de waarheid

Om heel even bij stil te staan.
Pjotr