09 juli 2009

Gedaan met de erfelijke dotaties?

Het is bijna zo ver: de koninklijke familie – stilaan uitgegroeid tot een heuse clan – zal het met minder dotaties moeten stellen. Of gaat het om meer?

Een dotatie voor de hoogste vertegenwoordiger van een land, koning of president, is de logica zelve. De republikein heeft last met de erfelijkheid, de koningsgezinde integendeel vindt traditie en stabiliteit een goede zaak. Het zal dus vooral afhangen van de eigen invalshoek welke commentaar men heeft op het compromis dat bereikt werd in de senaat: alleen nog geld voor de overlevende ‘weduwe/weduwnaar’, de heersende koning en zijn troonopvolger of –opvolgster. Waarover wel discussie bestaat is de achterliggende redenering om de levenslange dotatie aan prins Laurent en prinses Astrid te behouden: het argument dat Astrid en Laurent te oud zijn om nog op de arbeidsmarkt een job te vinden die past bij hun bekwaamheden of beter gezegd, bij hun status. Voor de republikeinen is dat alvast een kaakslag net als voor alle oudere werklozen die niet op zoveel clementie kunnen rekenen vanwege een inhalige staat.

Maar prinsen/prinsessen blijven ze, ook de talrijke kleinkinderen. En erfelijkheid loont nog steeds. Oneerbiedig gezegd, de overeenkomst houdt ook in dat de regering een interim-bureau zal runnen voor prinsen en prinsessen. Ze mag opdrachten uitdelen die vanzelfsprekend marktconform zullen gehonoreerd worden. Toch maar oppassen voor de concurrentie van de bestaande interim-bureau’s die wat graag willen uitpakken met een slogan zoals “huur hier uw prins of prinses”. POTK.

Voor Prinses Astrid is deze situatie een beetje pijnlijk: ze trouwde immers met een Habsburger die gewoon was te werken (voor een Zwitserse bank) maar toen de mogelijkheid werd geopperd dat ze wel eens koningin kon worden in plaats van Filip, kwam het gezin terug naar Brussel. Nu zit ze daar, zonder Rode Kruis maar met een dotatie, om wat te doen? En haar man verdient verder goed zijn boterham.

Voor Laurent is deze situatie een zegen. Het geld is daarmee definitief binnen en voor de rest zal hij wel actief blijven; zoals in Werchter, politievoertuigen uit de gracht halen.

Voor koningin weduwe Fabiola had men ook wel iets minder mogen doen … haar een pensioen geven in plaats van een zeer royale dotatie (evenveel als de troonopvolger) om brieven te beantwoorden waar ze helemaal niets meer over te zeggen, laat staan te schrijven heeft.

Maar voor wie aandachtig las: het is gedaan met de dotaties. Volgens Van Dale is dat een schenking van goederen of jaargelden. En gegeven is gegeven. Maar neen, als ik de gazet mag geloven, wel riskant tegenwoordig, wordt het een vergoeding en dat is heel wat anders!
Een vergoeding dan nog in twee delen, een vergoeding voor de private uitgaven, zeg maar een wedde voor de erfelijke titel en daarbij een vergoeding voor ‘bewezen diensten’. Over dat eerste valt wel iets te zeggen, omdat men als referentie het loon van een topfunctionaris neemt. Precies alsof deze laatste daarvoor niet moet werken.
Het tweede, “bewezen diensten” is ronduit revolutionair! Ze - de diensten - zullen elk jaar gecontroleerd en publiek gemaakt worden door de voorzitter van het Rekenhof. Bewijslast voor een prins!
Dit is voor de republikeinen ‘gefundenes fressen’: hoeveel kost een lintje doorknippen? Hoeveel kost ons een bezoek aan een fabriek? Kan het niet met wat minder? Waar kunnen we besparen?

Blauw bloed dat zich moet rechtvaardigen: dat is pas een omwenteling!

Nu nog de Franstaligen

Pjotr