15 juli 2009

ONS mensen

Not only the City boy

Nu de meeste mensen met verlof zijn biedt Canvas heel interessante documentaires aan; gemaakt door echte grote zenders. Dinsdagavond ging het over de Cityboy, een toptrader in de ‘City of London’ die steeds meer morele problemen had met zijn werk en dan maar klokkenluider werd. Zijn onthullingen over dit wereldje zijn schokkend voor wie nog een beetje rechtvaardigheidsgevoel heeft. Het is een hot item dat een betere programmering verdiende.

Beurspeculanten moeten het hebben van kennis en weetjes, van liegen en bedriegen. Het zijn ongetwijfeld slimme mensen maar daarom blijkbaar nog geen schone mensen en hun nietsontziende jacht naar snel geldgewin maakt hen waarschijnlijk ook niet gelukkig. Alleen, het passeert en de karavaan trekt verder.

In de weekendeditie van De Tijd spreekt Herman Van Rompuy over de macht van de politici: “Ik moet glimlachen als men spreekt van machtsspelletjes. Er is waarschijnlijk nog nooit zo weinig macht geweest in de politiek als vandaag. Het gevoel van macht bij veel politici is eerder een gevoel van machteloosheid. En ja, de macht is herleid tot politieke spelletjes. Ik benoem u en u niet.’"
De ultieme machtsspelletjes, de macht over anderen in een zichzelf voedende carrousel van postjes en geldgewin. Ondertussen zijn de politieke partijen hun kabinetsmedewerkers aan het selecteren, want zo stond in DS: Het kan toch niet dat in het kabinet van een minister (F Vandenbroucke) mensen werken die de partijvoorzitter (C Gennez) niet kende! De les geleerd van Fientje Moerman wiens medewerker (R Aernoudt) klokkenluider werd én met zijn aanklacht gelijk kreeg?
Hier stopte de karavaan wel.

Deze machtsspelletjes worden niet alleen gespeeld aan de top. Op alle niveau’s zit de politieke verzuiling ingebakken in onze maatschappij. Dan lijkt de ‘eigen volk eerst’ mentaliteit toch niet zo erg te zijn. Onlangs vernam ik dat ook in mijn gemeente dezelfde redenering nog altijd opgeld doet: we moeten aan ONS mensen denken … simpel gezegd, dat we ONZE mensen aan een job bij de gemeente of aanverwante publieke diensten moeten helpen. Dat men daardoor niet beter bestuurt of gewoon oneerlijk is? Misschien zouden we beter elke meerderheid slechts één termijn gunnen; kwestie van iedereen eens te laten spelen met de macht.
Maar helaas, ook dat passeert en de karavaan trekt verder.

H Van Rompuy inspireert mij telkens met een of andere verrassende invalshoek, ook in dit artikel: ‘In een van mijn boekjes heb ik geschreven: je komt in de politiek door persoonlijke ambitie. Maar je blijft er niet in door persoonlijke ambitie. Dan word je gevaarlijk. Of er zo niet veel zijn? Misschien wel.’ (smalend) ‘Maar de meesten hebben onvoldoende talent om gevaarlijk te zijn."
Hij baalt van gedrevenheid en voluntarisme (in het oppervlakkig Vlaanderen): “In de politiek staat dat voor mij gelijk met la politique gesticulatoire. Gemolenwiek als wapen op zich. Het resultaat interesseert me. Ik ben te veel mensen tegengekomen die extreemgedreven zijn, maar nooit iets gerealiseerd hebben."

Weet u wat ik dan Anders denk? Dat het niet zo moeilijk moet zijn om tevreden te zijn als je zoveel talenten meekreeg. Over het resultaat kan men altijd verschillen van mening.

Een beetje cynische humor helpt.

Pjotr