20 september 2010

Een nieuwe krant?

ANDERS GELEZEN

Iemand nog iets gehoord van Peter Vandermeersch? Het laatste wat ik hoorde op de radio was zijn uitspraak over zijn NRC Handelsblad. Het klonk ongeveer zo: Beste mensen, het NRC Handelsblad heeft de beste journalisten van de wereld en ik wil van deze krant de beste (het klonk als énige) krant maken van Nederland en wijde omgeving. Een krant die tot op het bot gaat, de onderste steen omdraait tot de waarheid naar boven komt. Net zoals ik deed met dS, de beste krant van Vlaanderen en omstreken. Als dát geen belofte is.

Nog maar pas heeft de marketeer zijn hielen gelicht bij dS of het nieuwe duo hoofdredacteuren, Bart Sturtewagen en Karel Verhoeven lieten ons weten (dS 20 september) dat ze een bétere krant wilden maken: U vindt De Standaard vanaf vandaag in een nieuwe snit, met een andere front, scherpere nieuwssecties en een uitneembaar katern cultuur, media en wetenschap. Proficiat, want zie, de secties worden duidelijker, alléén opinie schrijven ze, in plaats van een rubriek opinie & analyse, zodat duidelijk wordt wanneer Marc Reynebeau en andere Bekende Journalisten een objectieve analyse of een eigen-gelijk-stukje produceren. Als we nu ook nog mogen weten van de redactie welke ‘opinie’ deze opiniemakers verdedigen, in plaats van enkel hun wetenschappelijke titels en andere niet terzake doende referenties te vermelden, dan is er al één vorm van misleiding rechtgezet. De ‘onbekende spelers’, zoals Peter Vandermeersch zelf schreef over zijn redactie, zullen eindelijk kleur bekennen. Voorwaar gemakkelijker om als lezer vast te stellen welke opinies wél en welke niet aan bod mogen komen in dS. Let wel, voorgaand heuglijk nieuws begon met ALS.

Scherpere analyses beloven ze en dat wilden we vanzelfsprekend graag eens nagaan in het eerste exemplaar van de nieuwe krant op maandag 20 september 2010. Anders gelezen.

Bart De Wever niet ernstig?
De voorpagina opent met ‘Alle druk op De Wever’. Inderdaad maandag zou een cruciale dag worden in de aanslepende onderhandelingen over een ander België. In de subtitel (met grote oranjeroze letters) wordt gemeld dat ook bij CD&V de ergernis groeit over het parcours van de N-VA. De boodschap is duidelijk: N-VA staat geïsoleerd en is niet goed bezig. In het editoriaal stelt Bart Sturtewagen zich de vraag of Bart De Wever wel ernstig bezig is. Hij verwijst daarbij naar Paul Magnette (PS en dauphin van Di Rupo) die in De Zevende Dag snoeihard uithaalde naar de N-VA en haar voorzitter Bart De Wever. Maar de houding van de dauphin van Elio Di Rupo straalde ernst en overtuiging uit. Zijn toon, in uitstekend Nederlands, was niet emotioneel zoals sommige reacties aan PS-zijde van eind vorige week. Juist daardoor maakte hij aanzienlijk meer indruk. Dat hijzelf onder de indruk was, blijkt alvast uit zijn commentaar, maar of Magnette ook indruk maakte op kritische kijkers die blijven nadenken zelfs wanneer een kwaad uitziend man het woord neemt, is verre van zeker. Hij sluit zijn commentaar af met een zeer interessante tegenstelling: Het gaat er dus niet om dat De Wever zich toegeeflijker moet opstellen of dat hij zijn principes moet opgeven. Hij moet wel duidelijk maken dat hij met deze partners en onder leiding van deze Di Rupo tot een resultaat wil komen. Zijn kiezers rekenen op dat resultaat, daarom verwachten ze ook ernst.
Twee bedenkingen: Zou het waar zijn dat De Wever niet ernstig bezig is en hij niet moet toegeven, maar wel geacht wordt om vertrouwen te geven en mee te werken aan een compromis dat zijn kiezers willen? Hoe deze tegenstelling te rijmen valt laat hij gemakshalve in het midden.

Bladzijde omdraaien en de volgende titel zegt het al: De Wever moet de daad bij het woord voegen. Dat heeft hij dus nog niet gedaan, volgens Wim Winckelmans. Maar, is wat Bart De Wever nu doet, woord houden, net niet wat de kiezers van hem verwachten? Een oplossing, maar géén loodgieterij meer? En zie, ergens verloren in de tekst staat dat CD&V zich niet wil distanciëren van N-VA. De subtitel op de frontpagina was dus misleiding. En dat in het eerste exemplaar van de nieuwe krant! Wie echter zijn oor te luisteren legt bij enkele gekwetste en chagrijnige ego’s binnen CD&V kan de indruk krijgen dat ze inderdaad niet willen dat anderen resultaten halen, waar zij zelf niet in slaagden wegen het woord niet gehouden.

Franstalige druk.
Belangrijker evenwel is de inhoud van het artikel: Magnette verwijt N-VA drie zaken: de afspraak om tijdens de preformatie niet te spreken over de financieringswet, om alleen op basis van mondelinge afspraken te werken zonder geschreven teksten en tenslotte verwijt hij De Wever dat hij ging praten met MR. Had daar geen kritische noot bij gepast in de nieuwe stijl?

Even een vorige editie van dS erbij halen en zie, daarin staat dat het CD&V was en niet N-VA die de financieringswet op tafel legde. Een kritisch journalist had dit zeker kunnen vermelden, al was het maar om te bewijzen dat dS weet wat ze vroeger schreef.

Over die mondelinge afspraken kan men veel zeggen maar het vraagt toch wel véél vertrouwen van de onderhandelaars om zonder enig papier vertrouwen te hebben en het ongenoegen omdat De Wever inging op een uitnodiging van de MR kopstukken, net zoals de MR ook praatte met SP.A kopstuk Vandelanotte (hierover echter géén kritische noot en het werd door SP.A gelogenstraft tot de MR in LLB de naam van het restaurant en de datum bekend maakte) getuigt van selectieve verontwaardiging.

Laten we het eens anders zien: dat de Franstalige kranten bezig zijn de druk op te voeren tégen een Vlaamse partij is begrijpelijk maar het zou een Vlaamse krant kunnen aanzetten om die druk te relativeren, om voor één keer de kant te kiezen van Vlaanderen. Daar zijn voldoende argumenten voor.

In de vorige edities klonk al luid dat het vertrouwen weg was tussen Elio en Bart. We lazen in de krant De Tijd in klare woorden dat de PS gepoogd heeft om op slinkse manier tweedracht te zaaien tussen CD&V en N-VA. We konden in De Tijd (4 september) uitvoerig lezen dat de koninklijke entourage - ongetwijfeld met instemming van de Franstalige partijen - een mislukte poging ondernam om de sociale partners voor de Belgicistische kar te spannen en de Vlaamse onderhandelaars rijp te maken voor het hallucinante voorstel van Di Rupo. Dat Vlaanderen Brussel dient op te geven in ruil voor niet eens een complete splitsing van BHV deed ook Brigitte Grouwels (CD&V minister in de Brusselse regering) steigeren in Knack deze week.

Hooguit in één korte vermelding door Guy Tegenbos in zijn commentaar enkele weken geleden, konden we lezen dat De Wever aan Di Rupo beloofd had om de sociale zekerheid federaal te houden. Een zéér grote toegeving van Vlaamse kant waar niemand verder bij stilstond?

Zijn er dan voldoende gronden om mekaar wél te vertrouwen? Neem nu die zogezegde blanco cheque voor Brussel waarvan de Franstaligen gesteund door SP.A en Groen! bij hoog en bij laag beweren dat het géén blanco cheque is, want er staat duidelijk bij waarvoor dat geld zal gebruikt worden. Zouden ze dat nog zelf geloven als ze wisten dat een prominente bron binnen het Brusselse establishment die uiteraard geen olie op het communautaire vuur wil gooien, in een openhartige bui zei ‘indien de Vlamingen zouden weten waar het geld dat Brussel vandaag krijgt werkelijk voor gebruikt wordt, dan zouden het op slag allemaal separatisten zijn’. Zou de redactie van de nieuwe dS met de scherpe analyses deze bekentenis uit onverdachte hoek eens willen uitspitten? De onderste steen omdraaien in plaats van mee te dansen in het Brusselse circus waar de totaal ontransparante financiële geldstromen absoluut geen vertrouwen wekken.

Daar is de ombudsman.
De nieuwe krant heeft een ombudsman en dat is blijkbaar géén overbodige luxe. In de eerste editie, onder de oude naam opinie & analyse, mag ombudsman en journalist van de krant Filip Verhoest, een héél onafhankelijk mea culpa slaan. Zo poogt men te anticiperen op de kritiek van buitenuit die een stuk strenger zou klinken. Blijkt dat de foto waarop bisschop Vangheluwe in de tuin zat van de abdij van Westfleteren een oude foto uit het archief is, die zo schrijft hij, tot misverstanden kan leiden. Tot misverstanden leiden? Pure misleiding is dat! En de verantwoordelijke voor die editie vergoelijkt het zo: 'We hebben er geen ogenblik bij stilgestaan dat die foto aanleiding zou geven tot verwarring'. Inderdaad leidde dat bij de meeste lezers niet tot verwarring en geloofden ze dat deze foto in de beste brouwerij van België werd genomen. Toch moedig van de ombudsman.

Is er hoop dat dS echt vernieuwd én een ernstige poging doet om een kwaliteitskrant te zijn in plaats van alleen een facelift te krijgen? Het antwoord is simpel: NEEN, zolang het aantal journalisten niet verhoogd wordt kán dS niet beter worden. Of zouden er journalisten zijn die beter kunnen? Peter Vandermeersch heeft alvast meer mogelijkheden bij het NRC Handelsblad dat dubbel zoveel journalisten telt.

Pjotr
ANDERS GELEZEN
http://anders-nieuws-extra.blogspot.com/