27 oktober 2010

Aan kromredeneringen geen gebrek

Splitsing België
In dS (22 oktober) schrijft emeritus hoogleraar Luc Huyse een opiniebijdrage onder de titel ‘Geen reden tot paniek’. Hij erkent dat politieke instellingen niet eeuwig zijn en dat een splitsing van België als alternatief kan. Maar volgens hem zijn de voorwaarden voor een splitsing niet vervuld, te weten: (1) er is geen duidelijke meerderheid, (2) er is geen nuchtere analyse waaruit blijkt dat er meer winst dan verlies zal zijn en (3) er is geen blauwdruk van hoe dat onafhankelijk Vlaanderen er politiek, sociaal en cultureel moet gaan uitzien. Laten we nu even de wenselijkheid of niet buiten beschouwing, en beoordelen we de argumenten op hun waarde.

Het klopt dat er momenteel geen meerderheid is in Vlaanderen, net zoals er geen was toen België ontstond. Bizar dat een academicus die de geschiedenis toch kent, zich beroept op dit argument. Alle specialisten zeggen dat men met de resultaten van de recente bevragingen heel voorzichtig moet zijn. Ze zeggen dikwijls meer over wie de vragen stelt (de keuze van de vragen is cruciaal) dan over de antwoorden. Dikwijls ontbreekt nuance, zijn de vragen tendentieus en soms zijn de ondervraagden niet representatief. Daar tegenover staat dat de laatste verkiezingsresultaten aangeven dat het Belgisch huis alvast niet goed in de Vlaamse markt ligt, want 75 % wil het grondig verbouwen terwijl in Wallonië 75 % slechts een nieuwe laag verf wil betalen.

Het tweede argument, dat we niet weten of er meer winst dan verlies zal zijn, is een beetje ‘tricky’, bedrieglijk. Weet hij dan niet dat zelfs academici geen waterdichte prognoses kunnen maken? Niet op korte en al helemaal niet op middellange of lange termijn. Geen mens die hierop een zinnig antwoord kan geven zolang het niet uitgeprobeerd wordt. Wat we wel kunnen zeggen is dat er zeer waarschijnlijk veel minder energie zal verloren gaan in geschillen met onze buurlanden dan actueel in de voortdurende politieke ruzie met onze landgenoten. Dat het verdwijnen van het federale immobilisme op zich al een grote (vooral maatschappelijke) winst zal opleveren. Hoe zit het met de efficiëntiewinst van een staat waar men slecht één taal spreekt? Was dat indertijd niet hét argument waarom België ééntalig Frans diende te worden? Hoe plakt men een prijs op de lange lijst van zowel voor- als nadelen van een splitsing?

Tenslotte zou hij graag vooraf weten hoe Vlaanderen er politiek, sociaal en cultureel moet uitzien. Dat lijkt verdacht veel op een onredelijke eis van een erkend socialist die alleen in een onafhankelijk Vlaanderen wil leven indien de politieke toekomst ervan overeenstemt met de eigen links progressieve maatschappijvisie. Ergo, hij liever blijft bij het België waar de Parti Socialiste de plak zwaait en waar hij en zijn kompanen zich wel thuis voelen. Vlaanderen zal socialistisch zijn, of niet - la Belgique sera francophone ou pas?

Wallonië krijgt 495 miljoen minder
Dat zou volgens bolleboos Frank Vandenbroucke het verlies zijn dat Wallonië zou lijden door het voorstel van koninklijke verduidelijker Bart De Wever die er wel bij schreef dat dit verlies althans in het begin moet gecompenseerd worden door de federale solidariteit. De grote winnaars zouden Vlaanderen en Brussel zijn die meer krijgen. Vandenbroucke mag dan wel sterk zijn in cijfers, politiek is zijn bewering gebaseerd op een kromredenering. Hij weegt de bedragen af uitgaande van een scheefgetrokken financiering die hij behoudt in zijn evaluatie. Terwijl het omgekeerde ook kan en mag gezegd worden, namelijk dat Wallonië sinds decennia, 495 miljoen euro teveel krijgt en Vlaanderen en Brussel in diezelfde periode te weinig. Want daar gaat het toch om, wanneer men spreekt over politieke responsabilisering? De balans op termijn in evenwicht brengen, beginnend met de tering naar de nering te zetten in elke regio? Dat er compensaties ingebouwd worden tot op zeker hoogte is aanvaardbaar, maar een beperkte verarming is niet uit te sluiten omdat er anders gewoon geen sprake is van een responsabilisering. Vandenbroucke wil eigenlijk dat alles financierbaar blijft zonder dat de scheeftrekking aan de inkomstenzijde wordt aangepakt. Is dat correct? Toch wel tijd dat iedereen aan Vlaamse kant inziet dat zonder een financiële uitdaging om beter te doen er in links Wallonië nooit iets zal veranderen.

Ter informatie, de inkomsten van België uit de personenbelasting 2008: Vlaams gewest: 22,52 miljard euro; Wallonië + oostkantons: 10,11 miljard euro en Brussel: 3,028 miljard euro. Dat Brussel 20 % van het BBP genereert maar nauwelijks goed is voor 8 % van de belastinginkomsten (voor 10 % van de bevolking) bewijst alleen maar dat onder meer (er zijn meerdere redenen) de rijken er verhoudingsgewijs veel minder belastingen betalen dan de hardwerkende (vooral Vlaamse) middenklasse die niet kan genieten van dezelfde fiscale voordelen. Een Vlaamse ondernemer die zijn maatschappelijke zetel in Brussel had en zich geviseerd voelde week uit naar ... Charleroi! Was deloyale concurrentie geen van de criteria voor de financieringswet? Dan toch naar de vennootschapsbelastingen regionaliseren om de reeds bestaande deloyale concurrentie tegen te gaan?

Splitisng van BHV in de Kamer is onmogelijk en elke poging zinloos
CD&V blijft radicaal voor een snelle splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, maar dan wel via een onderhandelde oplossing.
Nu alle traditionele Vlaamse partijen geen stemming willen omdat deze procedure zinloos is en niet kan leiden tot een effectieve splitsing, is het tijd om de kromredenering door te prikken die aan de basis ligt van deze politieke beslissing.

Vanuit een Belgischgezinde invalshoek is het blijkbaar normaal dat de Vlaamse belangen ondergeschikt zijn aan het Belgisch belang – daarom is enkel een onderhandelde oplossing mogelijk - maar tegelijk en zonder verpinken aanvaarden diezelfde Vlamingen dat het Belgisch belang – zijnde een goed functionerende parlementaire democratie – opgeofferd wordt aan het Franstalig belang – zijnde de negatie van een parlementaire meerderheid. Raar toch?

Het wordt helemaal moeilijk om volgen wanneer vanuit dezelfde invalshoek ook nog beweerd wordt dat dit België, waar het Franstalig belang primeert, een meerwaarde heeft voor Vlaanderen. Dat blijkt alvast niet uit dit dossier.

Pjotr