09 november 2010

Brand new / Déjà vu / Copy paste

ANDERS GELEZEN

Brand new Belgium
Hoe promoot je een land zonder eigen taal? Vergissing, een land dat zich uitgeeft als een Franstalig land, waarvan de eerste minister deelneemt aan de samenkomst van de wereldwijde francofonie en vertegenwoordigd wordt door diplomaten die zich hoofdzakelijk bedienen van het Frans, de minderheidstaal. Historicus Bruno De Wever pleitte in dS voor het gebruik van het Engels en zo geschiedde in het Vlaams-Nederlands Huis deBuren te Brussel dat opgericht werd ter bevordering van de Nederlandse taal en cultuur, met als co-sponsor de Vlaamse regering. Onderwerp van het debat: Een nieuw imago voor België. Overigens, van een Franstalige inbreng was er geen sprake, maar toch vond het exclusief Nederlandstalig panel het beter om het debat in het Engels te voeren. Moderator, Marc Reynebeau left-wing and pro Belgium journalist of the Standaard. Tony Mary, former chief executive officer of the Flemish Public Broadcast and international businessman; former president of ‘B Plus’, a pro Belgian association. dr. Menno Spiering (European Studies, UvA) en the Dutch marketeer Elian Wils.
De belangrijkste vaststelling van de avond was simpel: het buitenlands imago van België is slecht (allemaal). Met geld kunnen we er iets aan doen (Tony Mary, zijn lijfspreuk indachtig). De Nederlandse vakman speelde de rol van ‘bad guy’: Wie is de eigenaar van het merk België? Geen antwoord. Wordt dit merk door iedereen gedragen (nvdr: zouden Franstaligen België willen promoten in het Engels)? Geen antwoord. Is iedereen het daarmee eens? Geen antwoord. Wat delen de Belgen feitelijk? Geen antwoord.
Tot slot de voice of Belgium, Marc Reynebeau: Wij weten niet wat de Belgen nog delen omdat niemand ernaar zoekt. We zijn teveel bezig met de onderlinge verschillen.

Op 10 november volgt een tweede avond met als motto Trots op België, et fier de l’être. Ditmaal wordt het tweetalig maar met simultaan vertaling. Waarom? Het panel: Minister van Staat Marc Eyskens, hoofdredactrice van Le Soir Béatrice Delvaux, schrijver Alain Berenboom (ULB, Franstalig), journalist Dirk Barrez (VRT) en de Nederlandse kunstcritica Elsbeth Etty. Opdracht: trachten in korte, evocerende toespraken het publiek te overtuigen van hun ideaalbeeld voor België. Marc Reynebeau is opnieuw gastheer.
Bij het lezen van de namen …

Dat het erg gesteld is met het Belgisch imago ontsnapte evenmin aan de aandacht van de Stichting Marketing. Daar boog de Expertgroep Master Marketeers zich over dit probleem. Als eerste boodschap kan men lezen, citaat, dat het gaat om een eigen initiatief dat totaal neutraal en apolitiek is. Kijk eens aan, dat ze het nodig vinden om – in vetjes en onderlijnd – deze waarschuwing te vermelden? Uiteraard ging het ook hier om een Engelstalig evenement. Dat ze het probleem België onderkennen bleek al uit het eerste criterium over het bestuur; citaat,
Governance: Public opinion regarding the level of national Government competency and fairness, as well as it perceived commitment to global issues such as democracy, justice, poverty and environment.

Weet u, beste lezers, wat mij opgevallen is de laatste tijd? Dat steeds meer mensen nerveus worden en van alle kanten de behoefte opduikt om daar iets aan te doen. Bezorgd over hoe het buitenland kijkt naar België maar niemand die de moed heeft om de vinger op de wonde te leggen: DIT België is ziek. Daarenboven is deze ziekte zo besmettelijk, dat sommigen denken aan een schutskring. Containment heet dat in diplomatieke taal. Het lijkt mij eerlijk gezegd weggesmeten geld om te pogen dit België te verkopen. Misschien zouden we de marketeers eens moeten vragen of het niet eenvoudiger zou zijn om de Vlaamse kunst, de Vlaamse historische steden, de Vlaamse kust, de Vlaamse Port of Antwerp, de Vlaamse exportbedrijven en uiteraard ook Brussel als hoofdstad van Vlaanderen te promoten? Misschien moeten we onze eigen ambassadeurs – al was het maar bij wijze van wederdienst – eens op pad sturen: Herman Van Rompuy, Jacques Rogge, Peter Piot, Kim Clijsters, Tom Lanoye, Jan Decleir, Thomas Leysen, Wim Delvoy, Koen Wauters, Eddy Merckx. Bijna vergeten: de VRT vedetten en Slimste Mensen, VOKA, UNIZO, de universiteiten van Leuven, Gent en Antwerpen, het Ballet van Vlaanderen, de Vlaamse karbonaden en het witloof, de Vlaamse frietkoten, het Hof van Cleve, Manneken Pis, … allemaal Vlaams toch?

Déjà vu
Bemiddelaar Vande Lanotte vroeg aan de 7 partijen om hun kaarten op tafel te leggen. De N-VA deed eveneens een voorstel, al zal niemand het lezen. Waarom zouden ze ook, nadat Bart De Wever als koninklijk verduidelijker reeds een voorstel deed dat aangaf tot welke toegevingen hij bereid was. Het is een uitgemaakte zaak dat zijn voorstel de basis zal zijn voor verdere toegevingen. Tenzij Bart De Wever beseft dat zijn énig kapitaal zijn geloofwaardigheid is en dan zijn we toe aan verkiezingen pro of contra het confederale model.

Na een grondige lezing van De Wevers voorstel kan men twee kanten op: ofwel focust men op het groot aantal sneetjes van de Belgische koek die de regio’s zullen krijgen – in totaal zo’n 37 sneetjes = deeltjes van – ofwel kijkt men welke homogene hefbomen voor het socio-economisch beleid de regio’s in handen krijgen. Naar dit laatste is het zoeken en eens gevonden moet men rekening houden met een overgangsperiode die bij voorbeeld oploopt tot tien jaar voor de financiering van de tewerkstelling en de arbeidsmarkt. Ook de responsabilisering via de financieringswet wordt door een overgangsmechanisme slechts zeer geleidelijk ingevoerd. Een positieve wending is er in de politieke instellingen maar geen sprake van een echte breuk met het verleden. De senaat blijft bestaan en er wordt enkel geknibbeld op postjes en premies, kruidenierswerk. Justitie krijgt wel een betere regionale invulling maar ook hier ontbreekt het aan durf om volledig los te komen van een triviaal systeem.
Conclusie: De Wever kan inderdaad niet onder dit voorstel gaan zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen. Hopelijk beseft men tijdig dat we opnieuw een compromis krijgen dat in zich de kiemen draagt voor een volgend communautair conflict. Een onverdachte bron schreef hierover het volgende: Na decennia institutioneel gebroddel schreeuwt ons koninkrijk om een diepgaande staatshervorming. De warboel van bevoegdheden, de doolhof van instellingen verbijstert de eigen burgers, ontmoedigt buitenlandse investeerders, en vormt een enorme verspilling. Auteur: Mia, barones Doornaert, persoonlijk raadgever van premier Leterme in dS 20 juli 2010.

Copy paste 1
Een foto is soms meer dan een illustratie schrijft Filip Verhoest als ombudsman in dS 8 november 2010. Gelijk heeft hij. In een lang stuk waarin hij zichzelf (dS) op de borst klopt omdat de krant géén foto van familiemoordenaar Léopold Storme afdrukte verwijst hij aansluitend nog even naar een uitgebreide fotoreportage over een Canadese luchtmachtofficier. Hij eindigt met volgende toegeving: Het klopt wel, bedenk ik, dat de publicatie van meerdere foto's geen toegevoegde waarde bood. Overdaad kan hier snel op effectbejag lijken. Maar toch voor alle duidelijkheid: de gepresenteerde fotocollectie is niet het werk van de fotoredactie, maar is op die manier door het persagentschap aangeboden.
Kijk eens aan copy paste en alle verantwoordelijkheid is afgeschoven op het persagentschap. Dixit de ombudsman of de Pontius Pilatus van dS. Maar er is meer. Op 28 oktober mag Marc Hooghe onder de titel Wat een grof volkje Peter De Roover van repliek dienen. Net onder de titel staat een foto waarop een man vanaf de rug gezien met een truitje 'België barst'; de ondertiteling maakt dit nog eens extra duidelijk , Een radicale flamingant op de IJzerwake van 2006. Ezequiel Scagnetti
Zou de redactie hier suggereren dat de opgevoerde flaminganten in dit artikel redelijke mensen zijn, zelfs universitair geschoold (De Roover is licentiaat TEW) of wil de redactie suggereren dat De Roover een onredelijke marginaal man is van wiens rug de onverdraagzaamheid zo afstraalt?
Daarom mailde ik de ombudsman met de vraag: “Onder de titel van de opiniebijdrage van politicoloog Marc Hooghe in dS 28 oktober “Wat een grof volkje” wordt een foto gepubliceerd uit 2006 waarvan de relatie tot het onderwerp mij niet relevant lijkt, maar wel het negatief beeld versterkt van de geviseerde in het artikel, Peter De Roover. Voor alle duidelijkheid, deze foto werd niet gekozen door de auteur van de bijdrage maar door de redactie van dS.”
Zijn antwoord: Vooreerst wat de foto bij het opinieartikel betreft: de foto staat mijns inziens in direct verband met een van de onderwerpen die in de bijdrage aan bod komen, met name de onafhankelijkheid van het Vlaamse Gewest. Dat heeft weinig van doen met een 'negatief beeld' van iemand ophangen.
"Weinig van doen" lijkt mij inderdaad van toepassing op zijn antwoord: weinigzeggend.

Copy paste 2
Het gebeurt wel vaker dat een krant een ingezonden stuk ‘copy-paste’ om de krant mee te vullen. Wanneer de bijdrage belangrijke en objectieve informatie bevat is dat oké, maar niet wanneer het om tendentieuze of foute informatie gaat.
dS 2 november. Dat er op Allerheiligen weinig journalisten beschikbaar waren blijkt reeds op de voorpagina van de krant op 2 november. De veelzeggende titel luidt, Angst voor regionale lonen met als vermelde auteur “jir”. Ook hier weer een typische truuk van dS redactie. Op overgenomen stukken kan men moeilijk voluit de naam van de ijverige copy-paste journalist plakken. Dan maar een afkorting gebruiken om de verantwoordelijke te behoeden voor persoonlijke kritiek. JIR staat voor?
De nobele onbekende zou Gonzales Stubbe, gedelegeerd bestuurder van GroepS geïnterviewd hebben. Tevens vermeldt hij de koepelfederatie van technologische bedrijven, Agoria, waar gedelegeerd bestuurder Paul Soete, eveneens schrik heeft.

Hun klachten: Een verschillende regionale fiscaliteit en een andere kinderbijslagbereke-ning zou een verschrikkelijke administratieve rompslomp opleveren, zeker als een bedrijf Vlamingen, Brusselaars en Walen tewerkstelt. Erger, dat zal leiden tot verarming want die rompslomp zullen wij allemaal moeten betalen. Door een regionalisering van de fiscaliteit zullen de bedrijfsvoorheffingen en de nettolonen binnen eenzelfde bedrijf verschillen en dat zal zorgen voor sociale spanningen.

Wie na het lezen van voorgaande paragraaf géén vragen heeft hoeft niet verder te lezen. We gaan het ons gemakkelijk maken en dezelfde techniek gebruiken als de journalist van dienst, copy-pasten van de lezersreacties. Eéntje zou eigenlijk kunnen volstaan: Gert Martens, Hasselt: Gewoon bangmakerij. Pas de software aan voor de loonberekening en vervang de programmeur als hij zegt dat het niet mogelijk is.

Te leuk om op te houden bij die ene rake opmerking. Een selectie met zowel aandacht voor de zeldzame pro’s als de talrijke contra’s:
Peter P Antwerpen: In mijn bedrijf werken vele nationaliteiten, de loonberekening is uitbesteed aan Tsjechië. Ik kan mij niet herinneren dat we ooit een nationaliteit geweigerd hebben omdat dit meer werk zou zijn voor de loonberekening.
Bart Wolput, Olen : Meer dan 350000 Vlamingen werken in Brussel, wat voor zottekot gaat ge inderdaad creëren? En ja, de VOKA's, Unizo's en Agoriazotten van deze wereld pleiten om bedrijfsvoorheffing af te schaffen? Absurd! En dan krijgen de mensen ineens een rekening van 7000-10000€ in de bus. Dat is zeer sociaal of wat? Dat gaat alleen maar leiden tot sociale drama's.
Hugo S., Tremelo: Door mijn werk ken ik de toestand in Bazel, Zwitserland, vrij goed. De twee grootste werkgevers, de farmareuzen Roche en Novartis, hebben werknemers uit Baden (Duitsland), de Elzas (Frankrijk), en, behalve uit Bazel-Stad zelf, uit een half dozijn of meer Zwitserse kantons (die elk hun eigen belastingregime hebben). Hetzelfde geldt, uiteraard in kleinere aantallen) voor de honderden KMO's in en rond Bazel. hun sociale secretariaten zijn daar perfect voor ingesteld en alles loopt gesmeerd. Nog nooit enige opmerking over gehoord. Hier gaat het inderdaad om pure bangmakerij vanwege een sociaal secretariaat dat opkijkt tegen wat aanpassingen aan hun software, en dat wordt meteen als énig hoofdartikel geserveerd op de voorpagina van de papieren DS van vandaag. Natuurlijk 'gefundenes Fressen' voor Belgicisten.
Steven V., Ninove: Het gaat in het artikel over de bedrijfsvoorheffing. Deze verschilt nu al tussen werknemers afhankelijk van hun gezinssituatie (gehuwd - niet gehuwd, aantal kinderen of andere personen ten laste, enz.). In het verleden werd ook al zonder veel problemen de Vlaamse korting in de bedrijfsvoorheffing verrekend. Bedrijven hebben blijkbaar geen enkel probleem met de complexe berekening van de gunstregimes inzake de niet doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor ploegenarbeid, nachtarbeid, overwerk enz. maar deze indrukwekkende subsidie is in hun voordeel, vandaar natuurlijk. De journalist van dit artikel had beter wat meer onderzoek gedaan en niet klakkeloos de info van groep S overgenomen.
Stefan P., Kessel-Lo (Leuven): Wel, misschien overdrijft dit artikel de mogelijke problemen wel wat. Maar dat het de Belgische situatie weeral wat complexer gaat maken, dat kan niemand ontkennen. Was de bedoeling van de staatshervorming niet om België efficienter en eenvoudiger te maken?
Jean-Noël G., Watermaal-Bosvoorde: Natuurlijk zal dit een ongelooflijke rompslomp met zich meebrengen. Maar daar zal natuurlijk wel niet naar geluisterd worden. Zolang de N-VA maar kan splitsen is het goed. Het is waar dat het in België zoveel beter gaat gaan met 3 wegcodes, 4 justities en een eigen Vlaamse brandweer. En daarna zal de N-VA wel komen zeggen dat België niet werkt! Wat een klucht!
Patrick V., Grote-Brogel: Sta me toe te vertellen dat de Europese instanties wel degelijk roet in het eten kunnen gooien. De grenzen van discriminatie van de werknemers zijn in dit geval wel degelijk overschreden.
Geert Roosens, Wezembeek-Oppem: Zodra 'de Europese instanties' Duitsland en Spanje gaan vervolgen wegens 'discriminatie' van werknemers in de verschillende deelstaten/regio's, moet Vlaanderen zich zorgen maken.
Arjan E., Linden: Wat ik vooral vreemd vind is dat het artikel uitgerekend kiest voor het voorbeeld van een aannemer die het moeilijker krijgt omdat hij een Vlaamse en een Waalse werknemer zou hebben. Het spijt mij, maar op een werf met 10 bouwvakkers vind je tegenwoordig 2 Belgen, 5 Polen, 2 Roemenen en een Oezbeek. Maar licht verschillende administraties voor die twee Belgen zouden net het verschil maken? Voor sommige jobs misschien, maar zeker niet voor aannemers...
Arne V., Wingene: In ons bedrijf werken er ook Nederlanders, en dat is nooit een probleem geweest. Het grote verschil zal zijn dat ze dan beter zullen beseffen wat de socialistische staat werkelijk kost, tegenover hetgeen het opbrengt.

Was dát een moeilijke Anders Gelezen zeg!

Pjotr