03 oktober 2011

Wie gelooft ons nog?

ANDER GELEZEN

Het is nauwelijks bij te houden: de mea culpa’s of iets wat ervoor moet doorgaan. Iedereen, behalve de politieke onderhandelaars, lijken wel klaar voor een of andere biecht. En dan zijn er nog de usual suspects, die zich geen moer aantrekken van argumenten of kritiek zolang het maar verkoopt. Even meelezen.

Het begon in De Tijd met een uitspraak van J.L. Dehaene over de staatshervorming die toch geen copernicaanse omwenteling zal zijn zoals de Vlaamse onderhandelaars ons willen doen geloven. Een mooi cadeau voor Bart De Wever liet Rik Van Cauwelaert in Knack ons weten. Maar zie hoe deze quote evolueerde in dS online zoals een opmerkzame lezer van Anders Nieuws mij liet weten: “Ik vermoed dat het geen gangbare praktijk is, een artikel dat plots van inhoud en van titel verandert. Het oorspronkelijke artikel kreeg de titel "Dehaene vindt staatshervorming geen copernicaanse omwenteling". Plots verdween het oorspronkelijke artikel van de webstek van De Standaard en kreeg het een nieuwe titel en een nieuwe inhoud : “Verkeerd begrepen' Dehaene benadrukt belang staatshervorming”.

Geen nieuw artikel dat het vorige nuanceerde. Nee, het oorspronkelijke artikel verdwijnt en de link wordt behouden en verwijst voortaan naar een tekst met een andere tonaliteit.

Gelukkig is er Google dat tenminste de titel van het oorspronkelijke artikel onthield : Als je doorklikt kom je op een artikel uit met de nieuwe inhoud en de nieuwe titel. Is er tussen de twee versies druk over en weer getelefoneerd ? We zullen het vermoedelijk nooit weten. Merkwaardige jongens, die journalisten van De Standaard. Groeten, Hendrik.”

Op donderdag 29 september was het alweer prijs in dS. Onder een veelzeggende titel “Hoe de N-VA van Vlamingen nationalisten maakt”, schrijft Bart Brinckman een bijdrage over de ‘studie’ van KifKif die het discours van Bart De Wever analyseerde en tot deze vaststelling kwam. Om deze titel nog wat meer te benadrukken volgt dan een niet mis te verstane inleidende tekst: ‘Als we niet opletten dreigen we wakker te worden in een koud en kil “Texas aan de Noordzee”.' De interculturele organisatie KifKif analyseerde het discours van Bart De Wever. Helaas sloeg ook de verstarring toe. Als we de N-VA laten doen, hebben we meer te verliezen dan België alleen: we dreigen ook allerhande rechten en sociale bescherming te verliezen. Een land waar de rijken het voor het zeggen zullen hebben en de gewone mens opdraait voor het prijskaartje. De conclusie van KifKif liegt er niet om. De organisatie distilleerde uit het N-VA-discours de ideologische krijtlijnen. Dat beeld oogt niet fraai. De N-VA droomt van een etnocratie, een gemeenschap waarin alleen de Vlaming volledige politieke rechten kan claimen. Moslims, Walen en mensen ter linkerzijde – die de N-VA bekritiseren – passen niet in dat plaatje. De partij bepleit bovendien een neoliberaal economisch beleid.

Verder in de tekst wordt de analyse van KifKif nochtans kritisch benaderd: “De conclusie neigt naar een karikatuur en dat is jammer”, zo schrijft Bart Brinckman. Of hoe de ene journalist om commerciële redenen de andere voor schut zet in een kwaliteitskrant!

Anders Nieuws lezer (die een bijdrage schreef in mijn boek, dS anders gelezen) Luc De Vriese reageerde hierop met een mail naar de ombudsman die warempel prompt reageerde:

Geachte heer De Vriese, Bedankt voor uw mail. U hebt het stuk goed gelezen: het gaat om een kritische recensie van de studie die door Kif Kif werd gemaakt. De conclusie van de journalist is eerder negatief: hij vindt de studie ideologisch verstard en "neigend naar de karikatuur", al stipt hij ook enkele positieve punten aan. De krant - of de journalist, er is hier geen verschil - onderschrijft de resultaten van de studie dus duidelijk niet. Ik denk dan ook dat u gelijk hebt over de titel: aangezien die de centrale stelling van de studie zelf samenvat - en geen uitspraak doet over een objectief waarneembaar feit, of de overtuiging van de schrijver zelf weergeeft - had hij beter tussen aanhalingstekens gestaan. Ik heb het aan de journalist, Bart Brinckman, voorgelegd en hij is het daarmee eens. Hartelijke groeten, Tom Naegels Ombudsman De Standaard. Mea culpa omdat het niet anders kon, maar uiteraard niet in de papieren krant. Dat is teveel van het goede.

Niet alleen de kwaliteitskrant heeft het moeilijk om onafhankelijk en afstandelijk te werken. Ook de universiteiten zijn een beetje ziek zoals blijkt uit onderstaande mea culpa’s.

Epidemioloog Luc Bonneux in De Morgen (03/10) over de perfide vermarkting van het medische wetenschappelijke onderzoek. Bonneux is auteur van het boek “En ze leefden nog lang en gezond. Hoe gezondheid een industrie werd.” “De Mexicaanse griep: virologische nonsens. Gsm-straling: totaal ongevaarlijk. Bonneux laat geen spaander heel van de 'eindeloze stroom gezondheidsrages van de laatste decennia. 'Moderne onderzoekers hebben er alle financiële belang bij dat de burger die zich gezond acht, dat zo kort mogelijk blijft denken.”

Sven Speybrouck schreef vorige week een column voor de Universiteit van Antwerpen. In deze column noemde hij een rist economische parels aan de Vlaamse kroon, die nul komma nul procent vennootschapsbelasting betaalden. Deze column mocht niet verschijnen, omdat de genoemde bedrijven de UA sponsoren.

Hoogleraren zijn de beste lobbyisten: ze zijn aan niemand verantwoording verschuldigd en hullen zich in de toga van onafhankelijke academische deskundige voor hun reclamepraatjes. Terloops anders gezegd, dat geldt ook voor politieke boodschappers, de usual suspects, van dS en andere gezagsgetrouwe mediakanalen die zich verbergen achter hun academische titel.

Bonneux gaat verder: Een universiteit heeft een onderzoeks- en onderwijsopdracht. De onderwijsopdracht is begrensd door het aantal studenten. Het is het onderzoek dat kon groeien. Als academisch onderzoeker heb ik nooit elders gewerkt dan op een bouwwerf: de gebouwen moesten voortdurend uitbreiden. Het aantal onderzoekers verdubbelde om de vijftien jaar. Wie veel onderzoek wil doen heeft echter veel geld nodig. De grens tussen een onafhankelijke universiteit en een onderzoeksbureau dat werkt in opdracht van zijn financier is vervaagd. Wat ik beschrijf geldt niet voor alle universitaire afdelingen, maar is een prangend probleem in de medische faculteiten.

Maar zie, in dS wordt het artikel van Speybrouck wel gepubliceerd onder de titel “De UA houdt van haar sponsors.” Daarop reageerde Frank Willaert evenens in dS onder de titel “Wie gelooft ons nog”. Hij schrijft enkele aanbevelingen:

En dit is wat me nog het meest dwarszit. Dat onze universiteiten zich tegenwoordig het liefst aan de buitenwereld voorstellen als academische Arcadia's, waar – natuurlijk! – voortdurend grenzen worden verlegd, maar zonder dat het ooit botst. En dat ze zich zo weinig tonen aan de buitenwereld als wat ze hopelijk nog altijd willen zijn: een forum waar gedebatteerd wordt, waar ideeën getoetst en gewogen worden en waar om de waarheid gestreden wordt. En daarom zou ik, om me nu weer tot de UA te beperken, alvast mijn rector twee voorstellen willen doen.

Eén: maak een universiteitskrant op gewoon krantenpapier. Vertrouw de hoofdredactie ervan toe aan een door de wol geverfde wetenschapsjournalist en garandeer hem of haar absolute onafhankelijkheid. Met een volstrekte scheiding tussen nieuwsgaring en publiciteit. Publiceer de inhoud van de krant op het internet en geef personeelsleden, studenten, alumni, sponsors de mogelijkheid te reageren.

Kortom, maak van dat blad wat ook de universiteit moet zijn: een open forum, maar geen markt.

Twee: bekroon Sven Speybrouck als alumnus van het jaar, omdat hij ons eraan heeft herinnerd dat een universiteit zich niet verkoopt. Laat zien dat we grootmoedig zijn en dat we ook luisteren naar wie ons niet naar de mond praat. En laat de laudatio uitspreken door oud-hoogleraar René Collier, die in een les taalkunde zijn studenten een flinke dosis burgerzin bijbracht, een competentie die in niet veel van onze onderwijskundig getoetste matrixen figureert, en die toch voor de toekomst van onze samenleving zo belangrijk is.

Even ter herinnering; het kan nog erger: zo werd professor Frank Thevissen van de VUB stande pede ontslagen omdat hij met een TV programma (de stemmenlkampioen) het verlies van Open VLD onder Guy Verhofstadt voorspelde en kritiek leverde op de slimste jongen van de klas, Frank Vandenbroucke. Is het in dergelijke dictatuur niet begrijpelijk dat ook academici hun mond niet durven opendoen? Het zijn alvast de media niet die hen zullen steunen in hun kritische commentaren en kabaal maken als een politicus broodroof pleegt.

Wie hadden we nog niet? Juist, Marc Reynebeau die in zijn column “Een snoepje uit de bollenwinkel” (dS 28/09) nog maar eens de Vlaamse regering op de korrel neemt. Vooral de N-VA ministers Bourgeois en Muyters moet het ontgelden. Hij begint zo: “Maandag begon minister-president Kris Peeters zijn Septemberverklaring met te zeggen dat die vijf bladzijden korter was dan vorig jaar. Een zucht van opluchting ging door het Vlaams Parlement (hij was er niet maar heeft lange oren). Want altijd waren die Septemberverklaringen oeverloze inventarissen van ditjes en datjes, nooit sprak er enige inspiratie of bezieling uit. Over die kindpremie schrijft hij volgende: “Die premie is volgens de oppositie niet meer dan een verkiezingssnoepje. Volgens de werkgeversclubs Voka en Unizo gaat het zelfs gewoon om weggegooid geld. Die kritiek stemde de N-VA-minister Geert Bourgeois vorige week erg zenuwachtig. De premie is nodig, beweerde hij toen, omdat de vooralsnog federale kinderbijslag te laag is. Zie maar: in Nederland ligt die ruim dubbel zo hoog.Zaterdag onthulde dS Weekblad dat Bourgeois een lelijke rekenfout had gemaakt. Hij wist niet dat de Nederlandse kinderbijslag per kwartaal wordt berekend en niet per maand zoals in België. Een Nederlands kindje is eigenlijk een kwart minder kinderbijslag waard dan een Belgische koter. (…) Het kan dus niet anders of Bourgeois was op zoek naar een verkooppraatje, een drogreden. Want de N-VA wilde die premie, zoals een Vlaams kabinetslid vorige week mopperde, alleen voor 'een partijpolitieke finaliteit'. (…) Met de premie (150 euro?) valt niet veel kind op te voeden. Ook de timing zit niet mee, nu de kinderbijslag wordt geregionaliseerd en de premie het gezinsbeleid alleen zal compliceren. Hij is dus alleen een symbool, een separatistische geste die eerst 15 miljoen en straks drie keer zoveel kost.”

Ook die andere N-VA-minister, Philippe Muyters, doet zijn best. Hij wil de successierechten in eigen beheer innen; de federale staat doet dat nu gratis voor hem. Maar een aparte Vlaamse administratie daarvoor kost wel eerst 8,9 miljoen euro extra, vanaf 2015 5,5 miljoen. Elk jaar. Weggegooid geld, volgens de Inspectie van Financiën (DS 24 september).

Alleen al met deze twee initiatieven zal de Vlaamse belastingbetaler straks dik vijftig miljoen per jaar extra mogen afdokken voor wat louter nationalistische symboolpolitiek is. Responsabilisering! Een slankere overheid!

Volgens hem illustreren deze voorbeelden dat de Vlaamse regering nog lang niet af is van haar oude politieke cultuur. Even anders gedacht: van wie en waar anders dan het Belgisch niveau zouden de Vlaamse politici deze besmettelijke ziekte opgelopen hebben? Maar er is meer fout met Reynebeau’s opinie zoals een attente lezer opmerkte:

Qua kinderbijslag wordt enkel Nederland vermeld, en Duitsland verzwegen, al werd dat land ook als ijkpunt gesteld door Bourgeois. Duitse kinderbijslag is te vinden op http://www.duitslandhypotheek.info/wonen-in-duitsland/kinderbijslag-wonen-duitsland/ Weet u wat me bij mijn zoektocht ook opviel: GEEN ENKELE van de sites die men op Google vindt is Belgisch. ALLEMAAL Nederlandse. Federale service ten voeten uit.

Volgens M.R. worden successierechten tot nu toe federaal en GRATIS beheerd! Zou een ambtenaar die op die dienst werkt niet betaald worden? Of zijn Vlamingen vrijgesteld van belastingen voor die specifieke federale dienst?

Weerom een artikel dat een kwaliteitskrant onwaardig is, wegens selectief ( over de niet geciteerde Duitse kinderbijslag) en intellectueel oneerlijk ( het gratis verhaal). Jan

Dan is er nog onze ontslagnemende minister van Financiën, Guy Vanhengel, die in alle media ruime aandacht kreeg: “Indien de Vlaamse regering niet mee helpt besparen, dan verplicht ze de burger meer centen op tafel te leggen. Dat verklaarde ontslagnemend minister van Begroting Guy Vanhengel deze middag tijdens op het VRT-journaal. Het zou daarbij mogelijk zijn dat de federale regering de belastingen moet verhogen. "En wie betaalt die dan? De Vlaamse burger", aldus de Open VLD-vicepremier.” Blijkbaar heeft Vanhengel een paardenbril op want de geldverspilling aan Franstalige kant is blijkbaar geen reden tot bezorgdheid voor deze federale excellentie. Een lezer in dS online kon zich wel enkele mistoestanden herinneren: Op 03 oktober 2011 omstreeks 07:42, zei Daniel M., Retie: Bart Sturtewagen heeft het in zijn commentaar over het geld dat er niet is en de onvermijdelijke besparingen. Waar besparen? Bekijk dit kleine voorbeeldje van het aantal provinciale ambtenaren per provincie. West-Vlaanderen 939, Oost-Vlaanderen 1591, Antwerpen 1571, Limburg 1501, Vlaams-Brabant 947. Totaal voor de Vlaamse provincies: 6549. Dan Waalse provincies. Henegouwen 4581, Namen 1571, Luxemburg 1173, Luik 4231, Waals-Brabant 1139. Totaal voor de Waalse provincies: 12695. Dat is een verhouding van 1 op 2. Rekening houdend met bevolking wordt dat een verhouding per capita van 1 (Vlaanderen) op 4 (Wallonië). De volgende regering gaat dus over geld dat in het Zuiden via ramen en deuren wordt buiten gesmeten. Het gaat over maatregelen waar men in het Zuiden van dit 'land' nu al 50 jaar niet aan wil.

Maar wie echt wil weten hoe water en vuur zich verhouden moet zeker eens de Franstalige media volgen, of zoals Guido Ghekiere, eredirecteur-generaal schreef: De slimste Vlaamse politicus... leest de Franstalige pers.

“Les six communes à facilités sont dotées d’un statut juridique, linguistique et éléctoral distinct des autres communes du Brabant-flamand. Ces régimes dérogatoires garantissent la porosité de la frontière linguistique. C’est un point crucial à faire valoir auprès de la communauté internationale dans l’optique d’une éventuelle partition du pays”. Christian Behrendt, prof. grondwettelijk recht Universiteit Luik.

In LE VIF van 23 september 2011, blz. 19 e.v. En verder ook nog: “Le sénateur CDH et constitutionaliste Franis Delpérée brandit sa théorie des quatre cercles protecteurs:”...”.

GUIDO GHEKIERE, Eredirecteur-generaal Brussels Hoofdstedelijk Parlement, Brussel.

Op RTL –TVI zei Pierre-Yves Monette over de koning: "Zoals veel landgenoten heeft de koning genoeg van de politieke crisis." Je ziet de koning zo denken: niet de ambtenaren maar die omfloerste (meerderheid) Vlaamsgezinden zijn toch wel heel ambetant. Gelukkig zitten ze nu allemaal opgesloten achter een cordon sanitaire. Klopt niet? Kan iemand mij dan uitleggen waarom de pas aangestelde Vlaamsgezinde columnist in De Morgen, Jean Pierre Rondas, na minder dan een half jaar werd ontslagen omdat zijn bijdrage niet stilistisch paste in het redactionele beleid van DM? In Laken weten ze alvast dat het de goede richting uitgaat. Houden zo, viel niet in dovemansoren bij Wouter en Wouter, Caroline en de jongste appel, die niet ver van de boom viel, Alexander.

Pjotr

Anders gelezen