ANDERS GELEZEN
België feest! En daar zijn heel goede redenen voor, zo bleek
onder meer uit de verklaringen van de Koning der Belgen en de toegestroomde
menigte op het Paleizenplein. Vive le Roi klonk het alom; Leve de Koning was er
veel minder te horen maar dat kon de pret bij de vertegenwoordigers van de Vlaamse
regeringspartijen niet bederven. En ook zij hebben gelijk. Eens Anders Lezen.
In de weken voorafgaand aan de nationale feestdag was er
zoals gebruikelijk overleg tussen de eerste minister en het paleis over de
toespraak van de koning.
Sire:
Bonjour Elio, comment allez-vous? Waarop Elio met zijn paginabrede glimlach
antwoordt: tout va très bien madame, pardon, sire. Het gaat goed met het land
en ik zou u dan ook willen voorstellen om van deze boodschap het hoofdthema te
maak van uw feestrede. We zullen eens tonen aan die Vlaamse separatisten dat
wij kunnen feest vieren in plaats van zoals De Wévèr het vingertje op te steek ter
gelegenheid van de Vlaamse werkdag.
Maar er kwamen ook enkele heikele punten aan bod tijdens de
gesprekken. Het is goed en wel om het Vlaams nationalisme te verketteren, maar
hoe zit dat nu met het Belgisch nationalisme, met het goed bestuur, met de
multiculturele samenleving en met de veiligheidsproblemen? Na talrijke
beraadslagingen en contacten met de andere partijvoorzitters, kwam men niet tot
een consensus en werd dus overgeschakeld op een compromis à la belge die in de
toespraak zo klonk: 'Een beter
begrijpen van de andere is het beste middel om eenheid in verscheidenheid te
bewerkstelligen', aldus koning Albert. Bij het herlezen van de tekst in het Nederlands
belde Elio de koning op om hem te feliciteren met deze briljante tekst. Sire,
je vous comprends parfaitement. Kan ik best geloven want er valt weinig te
begrijpen aan zo’n nietszeggende oproep.
Maar Sire, er is nog iets dat we moeten doen voor onze Vlaamse
politieke vrienden van CD&V, sp.a en OVLD: zij zullen binnenkort de strijd
moeten aangaan met de separatisten van N-VA en het zou dus goed zijn om onze
zeer gewaarde Vlaamse landgenoten te wijzen op de gevaren van het populisme en de
bekrompenheid van het Vlaams nationalisme. Waarop Sire met zeer veel
enthousiasme akkoord ging want hij zou nooit vergeten dat die separatisten het
ook gemunt hadden op zijn privileges en Filip zijn meubilair afpakten. Eigen
zak eerst, geldt voor iedereen, rijk en arm, belgicist en flamingant; of wat
dacht u? Hij kende daar trouwens een mopje over: Zo vertelde hij Di Rupo over een
kip waaraan men vroeg wat ze allemaal zou willen geven uit solidariteit? Alles (auto,
geld, …) zegt de kip, behalve eieren. Elio begreep niet goed wat de koning
bedoelde en vroeg, waarom alles maar geen eieren? Waarop de koning antwoordde:
die kip wil geen eieren geven omdat die van haar zijn en de rest niet. Elio is
nu ook weer niet zo dom dat hij de omfloerste kritiek niet inzag. Het is
inderdaad gemakkelijk om een feestje te bouwen waar je niet zelf moet voor
betalen. Maar zoals het een Waal past liet ook hij zich niet zomaar door de
koning de les spellen. Dat deden ze indertijd met Leopold III ook niet. Heel fijntjes en met zijn meest
deugnietachtige glimlach vroeg hij de koning of hij ook al gehoord had dat niet
alleen N-VA maar ook de Groenen wilden dat Sire en zijn ganse familie,
belastingen zouden betalen. Puur populisme die de PS niet deelt, verzekerde
Elio. Nog erger, Sire, sommigen willen zelfs dat Sire en zijn familie hun vermogen
zouden bekend maken, net zoals de verkozenen des volks. Want, zo beweren ze, andere
dan publieke (uit belastingen betaalde) inkomsten heeft de Koninklijke familie volgens hen toch niet en het zou
alvast getuigen van een beetje meer transparantie, nietwaar? Neen dus, over solidariteit zou de koning geen
woord zeggen.
(auteur onbekend, ontvangen per e mail van een
lezer)
Toen Wouter Beke,
Alexander De Croo en Bruno Tobback hiervan hoorden waren ze toch wat verveeld
met het standpunt van de premier en de koning. Ze vreesden namelijk dat er ook
onder hun eigen aanhang mensen zijn die wel eens graag een schouderklopje
zouden krijgen omwille van de decennialange Vlaamse solidariteit. Toeval of
niet maar Beke had in de week voor deze discussie per abuis een mail uit
Beieren gekregen die bestemd was voor Kris Peeters. Een nogal vervelende mail,
zo vertelde hij, want het was geen populistische praat maar zeer concrete
feiten en getallen. Nieuwsgierig als Alexander en Bruno zijn, wilden ze
natuurlijk alles hierover weten. Samengevat kwam het hierop neer: Beieren wilde
niet langer de melkkoe spelen voor de armere Ländern in Duitsland. Ook al omdat
na al die jaren duidelijk werd dat deze solidariteit absoluut niet helpt. De
vier Länder van Duitsland die solidair zijn met de rest staan ongeveer 0,6 %
van hun eigen Bruto Binnenlands Product of 7,3 miljard euro af aan de andere
Länder. Beke had zijn studiedienst aan het werk gezet en die stelde vast dat
Beieren aan de Noordzee nog veel beter deed: van het BBP van Vlaanderen (200
miljard euro) wordt maar liefst zesmaal meer afgedragen aan de andere ‘gewesten’,
namelijk 7 miljard euro of 3,5 % BBP.
Toen een lezer van
dS het artikel over Beieren las en de hiervoor aangehaalde vergelijking voorlegde
aan dS journalist Dominique Minten, kreeg hij volgende laconieke reactie: “U
heeft helemaal gelijk.” Ik had liever gezien dat Minten een beetje moediger was
en deze vergelijking zelf publiceerde in de krant. Mag het niet of is het uit zelfcensuur?
Wouter Beke kreeg het helemaal op zijn heupen toen hij van
Kris Peeters – ditmaal niet per abuis – een mail kreeg met in bijlage nog meer cijfers,
maar nu berekend vanuit de kant van de ontvangers. In deze mail die door een
goede wind ook belandde in de e-post van Anders Nieuws, stond volgende vergelijking:
De 12 ontvangende Länder in Duitsland hebben een gezamenlijk BBP van 1423
miljard euro en die krijgen 7,3 miljard euro of 0,51 % van hun BBP. Voor
Brussel en Wallonië rekende hij het volgende voor: in 2008 was het BBP van
België 345 miljard euro, waarvan 200 miljard voor Vlaanderen en 145 miljard
voor Brussel en Wallonië. Brussel en Wallonië met 145 miljard € BBP, krijgen 7
miljard € toegeschoven, of 4,8 % van hun BBP. Bekeken aan de
"ontvangerskant" wordt de vergelijking dus nog een stuk surrealistischer:
tienmaal meer dan de Duitse deelstaten is toch wel ongelooflijk! En in Beieren
klagen politici terwijl in Vlaanderen …
Na deze
informatie waren Alexander, Bruno en Wouter het roerend eens: over de financiële
transfers, die hier net zoals in Duitsland nauwelijks iets opleverden en zelfs geen
aanzet waren tot politieke solidariteit vanuit Franstalig België, mocht in geen
enkel geval gecommuniceerd worden. Ze beloofden mekaar om ervoor te zorgen dat de ‘bevriende’ media deze onvoorstelbaar
grote verschillen nooit zouden publiceren. Ze waren het er voorts ook over eens
dat ze niet teveel zouden spreken over het begrotingsresultaat want een
overschrijding van 2,8 % BBP betekent ‘in reële termen’ nog altijd een toename
van de staatsschuld met zo’n 7 miljard euro. Hetzelfde bedrag dat Vlaanderen
jaarlijks als solidariteit bovenop haar aandeel reeds bijdraagt aan de
federatie en nu nog zal stijgen. Want ook met de bijkomende dotatie voor
Brussel zaten ze een beetje verveeld. Vooral Wouter kon het moeilijk verkopen
aan zijn weldenkende Vlaamse achterban die hem steevast herinnerde aan de
uitspraken over BHV, vóór de verkiezingen. Hij vreesde zelf het mikpunt te
worden van spot want hij kon moeilijk blijven volhouden dat CD&V deed wat
ze beloofde. Is dát net geen populisme vroeg hij aan zijn biechtvader? En
hoewel de andere voorzitters met hem meeleefden, voelde hij wel dat ze niet
bereid waren om hem uit de puree te halen. Bruno dacht onmiddellijk aan dat
mooie verhaal over Vande Lanotte’s zilverfonds dat hij evenmin nog uitgelegd
kreeg. Ondertussen weet iedereen dat elke euro uit het fonds die men zou
gebruiken voor de pensioenen meteen de staatsschuld met eenzelfde euro zou doen
toenemen. Zo hebben alle partijen die het de laatste decennia ‘deden’ wel hun
eigen verhaal waar ze liever niet aan herinnerd worden. Daarom vraag ik mij af
of de guitige vorst
met zijn ‘subtiele’ vingerwijzing naar het populisme hier wel N-VA
viseerde dan wel de traditionele partijen die bewezen ervaringsdeskundigen te
zijn in het bedriegen van de bevolking en vandaag glunderend de situatie veel
beter doen voorkomen dan ze in werkelijkheid is.
In een ingezonden
stukje reclame in dS (te herkennen wanneer de journalisten niet hun naam maar
enkel hun afkortingen vermelden), stond het volgende: (Servais Verherstraeten)
Deze zeventien wetten en de 36 nieuwe voorstellen in de Senaat beginnen toch
wel op een heuse zwerm te lijken en dan is de communautaire lente nooit veraf.
Zij zijn onmiskenbaar de voorbode van een communautaire hoogzomer, met sterkere
gemeenschappen en gewesten in een hervormd land." Zijn collega Melchior
Wathelet merkte op dat iedereen bij de totstandkoming van het communautair
akkoord water bij de wijn heeft moeten doen. "Niemand heeft gewonnen, geen
enkel kamp heeft verloren. Het land en de burgers zijn de echte winnaars",
aldus Wathelet.
Waar ik alleen
nog kan aan toevoegen: zolang Vlaanderen werkt is het best gezellig feesten in
ons landje. Volksvermaak is in België altijd een stukje satire. Tout va très
bien, Sire.
Pjotr
Anders Gelezen