MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Het wordt nog een heel lange winter voor de politieke
redacties. Zolang N-VA boegbeeld Bart De Wever zich honderd procent inzet voor het
besturen van Antwerpen, blijft landelijke politiek een schimmenspel. Ook voor
politologen duurt deze windstilte blijkbaar te lang.
In diverse kranten en weekbladen worden na de tenoren zoals
‘Potager’ Patrick Dewael almaar meer tweederangsfiguren opgevoerd om toch te proberen
N-VA uit zijn kot te lokken. De ene tendentieuze interpretatie volgt een ander
non-event op. Groot nieuws dus wanneer er ook uit het N-VA-kamp een boodschap
komt. Hoog tijd dat de journalisten van de Wetstraat na al dat water ook eens
een grand cru mogen openen. Helaas.
De volgende stap in deze mediatieke winter is het zelf maken
van politiek nieuws. Tot het een storm in een glas water blijkt te zijn.
Wablief, een Vlaamse vod in een wielerfiets? Voor een N-VA sympathisant is
Bracke meteen goed voor een defenestratie. Hem uit het venster gooien zoals dat oorspronkelijk gebeurde in het jaar
1419 toen iemand uit het venster van de Praagse burcht werd gegooid. Maar een
echte Gentenaar hangt toch te bengelen aan een strop? Binnenkort rolt Links
en Rechts binnen N-VA gegarandeerd al vechtend over de vloer. Jan Peumans
contra Jan Jambon. Zou dat geen groot nieuws zijn?
Voor de politologen wordt het blijkbaar ook vervelend. Bart
De Wever moet dit of dat doen, zo schrijven ze, want anders …, tja, anders
moeten ze gewoon nog een beetje geduld hebben. Of ze zouden voor de verandering
eens het regeringsbeleid aan een kritische analyse kunnen onderwerpen. Toch
niet te veel werk?
Als u het mij vraagt is een verkiezingsperiode die begint in
januari al meer dan genoeg voor de mensen om in mei het (de) juiste bolletje(s) 'zwart te maken'. Is dat geen omfloerst
racistische kleurkeuze?
Eenmalige belasting
Nico Pantelis beleggingsadviseur in
dS (22/10) vindt dat de regering best een eenmalige belasting heft op het
spaargeld. Want zo schrijft hij: “de overheid kan, in extreme gevallen,
altijd drastische maatregelen nemen om de natie te redden van de ondergang. De
schuldenberg hangt, hoe je er ook tegen aankijkt, nog altijd als een zwaard van
Damocles boven onze economie. Als we dit niet tijdig oplossen, dan zal de
volgende crisis wellicht alle opgebouwde rijkdom van de kaart kunnen vegen. De
schuldenberg wordt immers steeds groter”. Wie zei ook weer dat alles goed gaat
in België?
PS-voorzitter Paul
Magnette ziet wel iets in nieuwe belastingen want zo schrijft hij dezelfde
dag in dS: “Een
recente studie van de Nationale Bank schat dat de 20 procent rijkste Belgen
meer dan 60 procent van het kapitaal bezit, terwijl de armste 20 procent
tevreden moet zijn met 0,2%”. Hij eindigt met volgende vaststelling: “Als de
inkomsten uit kapitaal drie keer hoger zijn dan de groei, worden ze voor de
bezitters van een groot vermogen (zeg maar de 20 procent rijksten, die 60
procent van het totale kapitaal bezitten) belangrijker dan hun inkomsten uit
werk. Dat leidt tot de conclusie dat we ook om morele redenen nieuwe
herverdelingsmechanismen nodig hebben: de geschiedenis leert ons dat een
maatschappij waar rentenieren lonender is dan werken, vroeg of laat ten onder
gaat.
Magnette is een verstandig man vooral wanneer het erop aan
komt om de rijken te belasten. Zou de geschiedenis ons ook leren dat een maatschappij
waar werkloos zijn lonender is dan werken, vroeg of laat ten onder gaat? Waarom
hij zo selectief is? De werklozen zijn het PS electoraat, de rijke renteniers niet.
Besparingen in tijden
van besparing
Volgens senator
Louis Ide (NV-A) is de hervorming van de Senaat een gemiste kans (Knack 18/10).
Na de mislukte poging van Guy Verhofstadt om het tweekamerstelsel af te
schaffen, zijn het nu Groen! en NV-A die de Senaat willen afschaffen. Maar dat
is on-Belgisch, want geen compromis en vooral een zware aderlating voor de
partijfinancies van de ‘gevestigde machten’, die dus veel te verliezen hebben.
Ide schrijft: “Nu de publieke opinie in de waan leeft dat de
Senaat wordt afgeschaft (quod non) en de wetten in de bevoegde commissie
gestemd zijn, moet het reglement van de Senaat volgen. Dit huishoudelijk
reglement geeft inzicht in hoe de toekomstige Senaat zal functioneren. Nu wordt
er kleur bekend. En wat blijkt? Dat de Senaat nog slechts acht keer per jaar
bijeen zal komen, is zand in de ogen van de mensen strooien. Zo kan de Senaat
volgens het nieuwe reglement steeds bijkomende "bijzondere" plenaire
vergaderingen houden. Daarnaast blijft ook het aantal commissies zo goed als behouden.
(…) De pijnlijke waarheid is dat de institutionele meerderheid nog steeds niet
weet wat te doen met de Senaat. (…) Ook al zijn er in elke fractie senatoren
die bijzonder hard werken, de instelling slorpt nu eenmaal jaarlijks een
slordige 80 miljoen euro op en sleept zijn reputatie van vergane - en dure -
glorie mee. Die kostelijke grandeur werd meest recent nog belichaamd
door Anne-Marie Lizin (PS), die wekelijks de patisserie van 'Wittamer' liet
aanrukken en graag investeerde in een goede wijnkelder. Wijlen Daerden is die
later komen legen.
Het Vlinderakkoord zou ook
daar een einde aan maken. Een grondige hervorming van de Senaat moest een forse
besparing opleveren. Beke klopte zich in het Belang van Limburg paginabreed op
de borst dat de hervorming 40 miljoen euro zou opbrengen. In de zomer, terwijl
iedereen op vakantie was, stelden de partijen van de institutionele meerderheid
(de traditionele partijen en de groenen) echter 8 miljoen partijdotatie veilig
door ze over te hevelen naar de Kamer. Ik stelde me toen al de vraag hoe Beke
dan nog 40 miljoen euro zou kunnen besparen. (…) Men bouwt de Senaat namelijk
niet af, want er blijven tot vijf vaste commissies en het daarbij horende
personeel. Ook de werkgroepen en adviescomités blijven gewoon bestaan. Zelfs
bij de politici wordt er enkel wat gesnoeid: er zullen weliswaar geen politieke
quaestoren meer zijn, maar er komen twee vaste bureauleden voor in de plaats.
Ook zendingen naar het buitenland zijn nog steeds mogelijk, dus de Senaat
blijft een veredeld reisbureau. En dat er geen rechtstreeks verkozen senatoren
meer zullen zetelen, is op termijn een besparing, maar niet van die orde die
men de burger voorhoudt. (…) Voor zo ver de grondige
hervorming van de Senaat. Waar men wel in slaagde, was de afschaffing van het
verbod op zaktelefoons in de Senaat. Nu enkel nog hopen op een goede ontvangst
van het 4G signaal uit Brussel”.
Relancemaatregelen in
tijden van besparingen
De COMORI, het comité rond de staatshervorming, heeft beslist dat er 75 bijkomende Franstalige rechters komen; 60 Franstalige griffiers en 52 Franstalige griffieassistenten. De Vlamingen krijgen slechts drie extra magistraten en gaan er dus op achteruit.De situatie van 65 % Franstaligen tegenover 35 % Nederlandstaligen wordt omgevormd naar 71 - 29 %. Het akkoord is typisch Belgische wafelijzerpolitiek. De Vlamingen betalen een dure Brusselse wafel voor wat MR-voorzitter Charles Michel een kolossale stap voorwaarts noemt voor de Franstaligen.
Citaten van de week
dS: Premier
Di Rupo heeft in zijn dienstauto een Coyote radarverklikker. Die zijn
heel populair bij hardrijders, omdat ze zo weten waar ze geflitst kunnen
worden. Zo'n radarverklikker is legaal, maar onder meer bij het Belgisch
Instituut voor Verkeersveiligheid zijn ze er tegen. CD&V-parlementslid en
verkeersspecialist Jef Van den Bergh: “Je moet er niet onnozel over doen: je
hebt dat toestel om vaste en mobiele flitscontroles te ontwijken. Met andere
woorden, om sneller te rijden dan toegelaten zonder het risico geflitst te
worden. En dat vind ik van de eerste minister toch heel jammer”. Het zal zijn Italiaans bloed zijn zeker?
Bogdan Vanden Berghe, algemeen
directeur 11.11.11. in dS 24/10: “Als we de analyse maken van foutgelopen
verkiezingen in Afrika, zien we dat die vaak te wijten zijn aan politici die
niet tegen hun verlies kunnen: ofwel frauderen ze, ofwel wordt er geweld
gebruikt om de macht toch te behouden. Al te vaak vormen verkiezingen voor de
machthebbers in een aantal Afrikaanse staten een alles-of-niets-spel. Misschien
moet men binnen de westerse diplomatieke wereld daar eens over nadenken: hoe
krijgen we de Afrikaanse politici zover dat ze rustig van hun pensioen gaan
genieten als hun tijd erop zit?”
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten