09 januari 2013

Confederalisme, voorgeborchte van de hel?

MEDIA EN POLITIEK ANDER GELEZEN

Beginnen we het jaar met blijheid. Voor een hartverwarmend moment, klik op: http://www.youtube.com/watch_popup?v=GBaHPND2QJg&feature=youtu.be

Eerst het goede nieuws: Guido Fonteyn: “Het is nog niet tot in de geesten doorgedrongen —alle aandacht ging immers naar Antwerpen — maar 2012 was ook het jaar van de ontfransing in de Vlaamse Rand rond Brussel.” Een aansporing om op onze strepen te blijven staan en de doemdenkers die het tegendeel verhoopten, niet te geloven. Maar dat dit het gevolg zou zijn van de splitsing, zoals een CD&V burgervader triomfantelijk op Facebook meldde klopt niet want in het bericht ging het duidelijk over een tendens die generaties overspant. Wat evenmin vermeld werd was de kostprijs. Daar verwezen de overwegend negatieve reacties wel naar. En dan waren er de onvermijdelijke communautaire oprispingen. De clash van het koninklijk duo Albert Deux en Di Rupo Premier, gevolgd door hun slippendragers, met de voorzitter van de N-VA, Bart De Wever. Ondertussen gepromoveerd tot de gevaarlijkste mens van België. Eens anders lezen.

Confederalisme

Het begrip confederalisme is een waar containerbegrip geworden dat iedereen zenuwachtig maakt. Zelfs ervaren politicologen als Carl Devos en Dave Sinardet eisen onmiddellijke opheldering. Bizar, want er is volgens diezelfde politieke commentatoren geen verwarring mogelijk: confederalisme is een vrijwillig samenwerkingsverband tussen onafhankelijke staten. Toch ontstond een grote dispuut omdat De Wever oproept om na te denken over een overgang naar een confederaal model voor België. Duidelijkheid moet er komen en dat die duivelse De Wever niet wil zeggen wat hij bedoelt, maakt iedereen zenuwachtig en volstaat om hem te brandmerken als een zeer gevaarlijk man. Geen enkele Nederlandstalige commentator die de uitspraak van Di Rupo tegensprak, ze vonden het alleen electoraal dom. Nochtans is deze begripsverwarring niet nieuw en ook niet de schuld van De Wever. Het is een mooi staaltje tsjevenspraak dat dateert uit de vorige eeuw. Heeft er toen iemand onmiddellijke opheldering gevraagd? Jaren later zou Herman Van Rompuy het confederalisme à la CD&V een nieuwe draai geven. Het gaat om een confederaal model enkel verklaarbaar en toepasbaar in een Belgische context, zo mijmerde hij. Heeft iemand hem ooit de vraag gesteld wat hij daarmee bedoelde? Ergo, heeft iemand hem ooit begrepen en eruit afgeleid dat hij staatsgevaarlijk was?

Even ernstig, wat weten we wel? Dat Yves Leterme (CD&V) bij zijn aftreden verklaarde dat het federale model op zijn grenzen was gebotst. Dat Bart De Wever na het mislukken van de onderhandelingen in 2010-2011, verklaarde dat federale onderhandelingen waarbij de Vlamingen vragende partij zijn, gedoemd zijn tot mislukken vermits de Franstaligen enkel een beetje geduld moeten hebben tot de situatie voldoende “urgent” wordt om vervolgens zelf te mogen beslissen wat ze zullen “toegeven” en welke prijs Vlaanderen daarvoor moet betalen. Zouden ervaren journalisten en verstandige politieke commentatoren echt niet begrijpen wat De Wever daarmee bedoelde? Mij lijkt het alvast veel duidelijker dan de boodschap van de traditionele partijen. Neem nu Open VLD die wil onderhandelen over wat we nog samen doen (congres 2002) maar deze duidelijke afspraak niet nakomt en zich in de vernieling laten rijden door een Franstalige socialist. Wat willen die dan wel?

Eigenlijk is het te simpel. De essentie van het confederaal denken berust op een vrijwillige samenwerking onder gelijken. Het federale onderhandelen is in België nooit een zaak geweest van gelijken. Trouwens, op geen enkel moment in de vaderlandse geschiedenis zijn de Vlamingen gelijken geweest. Ondanks hun minderheid eisten en bekwamen de Franstalige minderheid minstens een pariteit en heel veel grendels of werd de wet en zelfs de grondwet genegeerd bij de uitvoering van de overeenkomsten. Verwonderlijk dat zovelen verbaasd zijn van de hevigheid waarmee Di Rupo de kerstboodschap van de Koning verdedigt en heel veel Vlamingen schoffeert. De Wever is inderdaad levensgevaarlijk voor de Franstalige dominantie, daar kan geen twijfel over bestaan. Zouden Belgischgezinde politici en commentatoren nog altijd niet door hebben dat voor Di Rupo en de ganse PS, hun hegemonie in Wallonië en Brussel veel belangrijker is dan de zure oprispingen van de Vlaamse regeringspartners? Di Rupo, een heel charmante primus, maar als puntje bij paaltje komt, niet inter pares!

Anders gelezen: Di Rupo én De Wever, dat is pas duidelijke taal. You like it or not. En als je het mij vraagt, Di Rupo is veel gevaarlijker voor België dan De Wever. Een ware bedreiging voor de welvaart van Vlaanderen (en dus ook van België).

Simplistisch

Populisme misleidt door simpele redeneringen en goedkope schijnoplossingen die bedoeld zijn om het electoraat te behagen. Het vervelende van dergelijke uitspraken is dat ze gelden voor iedereen, ook voor de huidige regering die beslissingen maandenlang uitstelde tot na de verkiezingen en structurele veranderingen voor zich uitschuift. Geen afdoende maatregelen omdat de Waalse bevolking niet mag verarmen en er geen belemmeringen mogen zijn voor megalomane projecten zoals het tweederangsstationnetje van Mons, thuisstad van Di Rupo, waarvoor 150 miljoen voorzien is en wellicht meer dan het dubbele zal kosten (Oostende van de Keizer valt ook in de prijzen). Terwijl De Wever wel onpopulaire maatregelen voorstelt (indexsprong) die ook zijn eigen electoraat zouden voelen. Een Vlaamse begroting in evenwicht is toch geen uiting van populisme? Het zou bijzonder nuttig zijn mochten journalisten en opiniemakers eens de populistische (electorale) uitspraken en dito voorstellen oplijsten waaraan alle politieke partijen zich in het afgelopen decennium hebben schuldig gemaakt. Weet u wie daar zeer waarschijnlijk het best zou uitkomen? De PS, want die zegt niet enkel maar doet ook altijd wat goed is voor haar electoraat. Dat ze dat mogen doen zonder er zelf voor op te draaien kan men hén niet kwalijk nemen.

Simpele geesten in plaats van kritische journalisten is een ander hardnekkig zeer. Wanneer in de gratis Zondagskrant Di Rupo verklaart, dat de koning niemand viseerde met zijn verwijzing naar het populisme en de jaren dertig, zou een journalist met enig gezond verstand toch moeten vragen waarom de koning iets zegt dat voor niemand bedoeld is? Beseft die journalist niet dat Di Rupo een aanslag pleegt op de verstandelijke vermogens van de lezers? Mij verbaast het echter niet want Di Rupo is zich zelfs niet bewust van enig kritisch denkvermogen bij de Vlamingen. Zijn ze dat toch, dan worden ze weggezet als zeer gevaarlijk en stopt elke discussie. Alleen weet ik nog niet wie voor wie gevaarlijk is.

België, de Endlösung

De verkiezingsstrategie van de traditionele partijen lijkt erin te bestaan om N-VA vast te pinnen op het einddoel dat niet anders kan zijn dan de splitsing van België. Beste lezers, mocht u toch twijfelen, wij gaan De Wever en zijn separatistische partij ontmaskeren. Is dat eigenlijk nog nodig?

Wat weten we wel ? Dat De Wever honderden keren beweerde dat België zal verdampen onder de toenemende invloed van de EU (wat ondertussen al voor een groot stuk gebeurde) en het toenemend belang van de lokale besturen, wat door zowat eenieder erkend wordt als een positieve evolutie. Zelfs het invloedrijke "World Economic Forum", prijst om die reden Zwitserland als het meest efficiënt geleide land. De Wever is geen revolutionair of de duivel in persoon, want volgens een gewezen woordvoerder zelfs een gevoelig man die graag schouderklopjes krijgt of een bemoedigende blik. Geen emotieloze kikker zoals Hitler, al schuwen sommige heren van stand dergelijke absurde vergelijking niet. Omfloerst, uiteraard.

“Een onafhankelijk Vlaanderen” waar De Wever van droomt is net als Verhofstadt zijn droom van een “Verenigde Staten van Europa”. De ene is de vleesgeworden duivel, de andere de gelauwerde visionair bij uitstek. Er is wel een reden waarom er zoveel beroering is over een Vlaamse droom: De Wever is geloofwaardig en Verhofstadt niet. Ik vrees dat de traditionele partijen nooit een intentieproces kunnen winnen omdat iemand een droom heeft die afwijkt van hun droom: een goedfunctionerend democratisch België. Ze maken er zich alleen nog ongeloofwaardiger door.

Belachelijke chantage of bittere ernst?

In een opiniebijdrage in dS schrijft Paul Magnette dat de twee in meerderheid Franstalige gewesten, Wallonië en Brussel, automatisch een “residuaal” België zouden vormen. En dat ze zich de luxe zouden kunnen veroorloven om te beletten dat Vlaanderen, lid zou worden van de Europese Unie.”Mag ik de lezers vragen dit nogmaals te willen lezen. De beledigingen door de Koning en Di Rupo en de scheldproza in de Franstalige media volstonden blijkbaar niet, zodat in een volmaakt crescendo de gedoodverfde opvolger van Di Rupo nu dreigt met EU uitsluiting. Het moet de Vlaamse regeringspartners inderdaad als muziek in de oren klinken. Zou Magnette beseffen dat Vlaanderen met veel meer gemak Wallonië kan chanteren? Het hoeft niet eens de stekker uit te trekken, het volstaat de kraan dicht te draaien. Helaas, hij beseft het niet, want zo eindigt zijn bijdrage: “We zullen weten of er kandidaten zijn voor dat confederalisme. Want als we de hypothese van een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring terzijde laten, heb je in een democratie nog altijd partners nodig om een nieuwe grondwet op papier te zetten.” Maar mijnheer Magnette, in uw democratie zijn er geen partners, alleen een vergrendelde meerderheid en een minderheid die uitblinkt door haar gebrek aan politieke solidariteit. Daar kunnen we slechts één ding tegenover stellen: burgerlijke ongehoorzaamheid. En dat hoeven we zelfs niet uit te vinden, daar gaf uw partij reeds voldoende voorbeelden van. Anders gelezen: Dergelijke kinderachtige bijdrage verwachtte ik niet in een kwaliteitskrant die beweert dat er onvoldoende Vlaamsvoelende opiniemakers zijn die aan de kwaliteitsnormen van dS voldoen.

Citaten van de week

De Standaard: “De planetoïde Belgica is geen unitair rotsblok maar bestaat uit twee delen, hebben astronomen ontdekt. Of het gaat om een federatie of een confederatie of gewoon om twee klompen steen, is nog niet duidelijk.” (De planetoïde met volgnummer 1052 is in 1925 in de Koninklijke Sterrenwacht van België in Ukkel ontdekt door de Belgische astronoom Eugène Joseph Delporte en later naar ons land vernoemd.)

Rik Torfs (CD&V senator): Traditionele partijen zijn gesloten machtsbastions, hiërarchisch georganiseerd met aan de top een paar figuren die bepalen wat er gebeurt: "Hoeveel stemmen je ook haalt, daar geraak je niet in. Ik kan alleen maar vaststellen dat partijen inderdaad zo functioneren. (…) Ik merk dat systemen niet bezwijken onder pressie van ideeën. Ik verwijt het systeem net dat het alleen maar bezig is met programmapunten, en niet meer met methode en langetermijnpolitiek. Het gaat allemaal om strategie: hoe bewaar je binnen bepaalde structuren de macht? Inhoud komt altijd op de tweede plaats. Dat is toch vreselijk?"

Rudy Demotte (PS): “Ik zou het waarderen als Vlaanderen het biregionale feit zou erkennen en zich om zou dopen tot Federatie Vlaanderen-Brussel. Maar dat respect voor de Brusselse territoriale entiteit hebben ze nu eenmaal niet.” Anders gelezen: refereren naar respect voor territorialiteit? Ge moet maar durven!

Johan Van Overtveldt(Trends): “Inzake de publieke financiën zeggen de tenoren van deze regering 18 miljard euro aan ingrepen gelanceerd te hebben. Check de rapporten terzake van het Rekenhof en je beseft onmiddellijk dat die 18 miljard voor ongeveer de helft “pie in the sky” is. Bij de Europese Commissie beginnen ze dezer dagen ook te beseffen dat onze begrotingsmaatregelen toch wel iets minder inhouden dan wat de regering er in haar communicatie van maakt. Bovendien doet Di Rupo I nagenoeg niets inzake structurele ingrepen in de overheidsuitgaven (pensioenen, ziekteverzekering, ambtenarij, …).”

Angela Merkel(NRC Handelsblad): “Ik herhaal steeds maar weer deze drie cijfers: Europa heeft 7 procent van de wereldbevolking, 25 procent van het bnp van de wereld en ergens tussen de 45 en 50 procent van de sociale uitgaven van de wereld. Als we op een dag zoveel schulden hebben dat niemand meer gelooft dat we dat ooit kunnen terugbetalen, zitten we in Europa in een heel moeilijk parket.Ik wil niet dat we afhankelijk worden van andere werelddelen. Ik wil dat we op eigen kracht onze toekomst vormgeven.”

Rolf Falter, communicatiedirecteur op het kabinet van Annemie Turtelboom (Open VLD): “Daniël Termont betoogde op 27 mei 2008 tegen het te harde regularisatiebeleid van minister Turtelboom. Toen kon de kraan niet ver genoeg open, vandaag verwijt hij Maggie De Block dat ze niet goed genoeg opdweilt. Tussen beide momenten ligt bijna vijf jaar en de Blijde Intocht van duizenden Roma's in Gent.”

Pjotr
Anders Gelezen