MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN
Vlaanderen is
bevoegd voor de buitenlandse handel maar al jaren ijveren Belgicisten, zoals
Dave Sinardet, ervoor om deze bevoegdheid terug te federaliseren. Maar dat
België ook heel nadelig is voor Vlaanderen, lezen we zelden.
De Wever versus Pieter De Crem
Zegt de eerste: Wat
doet die tweede eigenlijk?
Zegt de tweede: ik
zorg mee voor de economische kansen van België en dus ook van Vlaanderen.
We zijn gewoon van
De Wever dat hij goed weet wanneer en waarover hij communiceert, maar ditmaal
lijkt het wel of hij zich heeft vergist. ‘Vragenuurtjes’ zijn blijkbaar niet
alleen gevaarlijk voor Jan Jambon. Of het is de invloed van een wereldstad,
want ook De Crem had in New York al last van enige overmoed.
De vragen van Wever over
de functie van Pieter De Crem zijn terecht, want een typisch staaltje van de
Belgische compromiscultuur. Maar vragen stellen bij een compromis dat men zelf
aanvaardde is bij voorbaat gedoemd om afgeschoten te worden. Wat de
traditionele media dan ook met heel veel enthousiasme en zeer uitgebreid deden.
Bevreemdend toch dat hij niet voorzag dat CD&V de gelegenheid zou te baat
nemen om zijn kritiek te framen als negatief voor Vlaanderen. Daarenboven is
Pieter De Crem wellicht nog een van de weinigen binnen CD&V die een
samengaan met N-VA genegen is. Het doet mij denken aan de weinig constructieve
houding van N-VA voor een andere CD&V-er, Stefaan De Clerck, bekend onder
meer door zijn voorstel voor een confederaal systeem. Maar door de weinig
constructieve manier van N-VA zag hij het burgemeesterschap van Kortrijk aan
zijn neus voorbij gaan. Vrienden?
Politicoloog Dave
Sinardet kon uiteraard deze kans niet laten liggen om nog eens te pleiten
voor de herfederalisering van de buitenlandse handel. In De Tijd van 10 juni
zegt hij het zo: “Velen
begrijpen niet waarom ons land zich zo versplinterd opstelt. Temeer omdat
België nu eenmaal een veel sterker merk is dan Vlaanderen of Wallonië. Een koning,
een premier, desnoods zelfs een 'Secretary of State for Foreign Trade' van een
Europese lidstaat? Of een minister-president van een gewest? Er werden al
provinciegouverneurs met meer égards ontvangen. Wie zou er in het buitenland
het meeste deuren openen? De realiteit die we intern gecreëerd hebben laten
aanvaarden buiten onze grenzen is niet evident. Daar begrijpt men niet altijd
dat we geen hiërarchie der normen kennen en deelgebieden dus op hetzelfde
niveau staan als de federale staat.”
Tja, hoe zou
Vlaanderen een sterk merk kunnen zijn wanneer Belgen (zoals Sinardet), waar ze
ook komen, Vlaanderen negeren en nooit één goed woord over hebben voor ‘hun’
regio. Dat ze in het buitenland niet kunnen volgen is al even wiedes want
Belgen (zoals Sinardet) vertikken het om te zeggen dat de buitenlandse handel
een bevoegdheid is van de gewesten. Ze zullen ook nooit uitleggen dat de regels
voor een economische samenwerking met buitenlandse partners bepaald worden door
de gewesten en dat er bijgevolg geen ‘Belgisch’ handelsbeleid kan bestaan. Of
wil men het Vlaams beleid vervangen door een Belgisch beleid? In 2009 schreef
ik daarover een artikel dat De Standaard publiceerde. Lees hier het artikel. Mocht de link niet werken: lees hier de uitgebreidere Anders Gelezen
versie.
Wat we vandaag
meemaken is een beetje absurd. Vooral CD&V valt De Wever aan omdat hij zelf het compromis aanvaard heeft en dus
geen recht van spreken heeft. Maar men vergeet bij CD&V wel dat ze zelf ook
mee aan het stuur zaten toen de bevoegdheid van buitenlandse handel werd
overgeheveld naar de gewesten. Wordt het niet stilaan tijd om consequent te
zijn?
Armlastig België verhindert Vlaamse vooruitgang
Op 9 juni bracht De
Tijd ook al communautair nieuws. Onder de titel ‘Federalisme’, legt journalist Stefaan
Michielsen uit waarom Vlaanderen in de
knoei zit met de financiering van de ontsluiting van Antwerpen (Oosterweel
dossier): “Waarom doet de EU dan moeilijk over de manier waarop Vlaanderen
Oosterweel wil financieren? Het antwoord is simpel: de weinig fraaie toestand
van de Belgische overheidsfinanciën. Zolang de gezamenlijke Belgische overheden een tekort op hun begrotingen
hebben van bijna 3 procent van het bruto binnenlands product, kan er geen
sprake van zijn dat tekort hoger te laten oplopen, ook niet om nuttige investeringen
te financieren. Als de Vlaamse begroting op zich wordt bekeken, is daar wél
ruimte voor. Maar de Europese Commissie baseert haar oordeel alleen op het
globale plaatje, ze mengt zich niet in het gekissebis tussen onze overheden. En
dus, omdat de federale overheid er niet in slaagt haar begroting op orde te
krijgen, mag Vlaanderen geen schulden aangaan om Oosterweel te financieren.”
Mag ik even
herinneren aan een oud Belgisch verhaal, namelijk toen Vlaanderen moeilijk deed
over de Waalse wapenuitvoer. Hoe lang heeft het geduurd vooraleer deze
gesplitst werd? Dreigden de Walen niet met de institutionele atoombom? Kan u
zich voorstellen dat Vlaanderen nu ook de institutionele atoombom zou
bovenhalen en bij voorbeeld eisen dat de staatsschuld geregionaliseerd wordt,
zodat de EU Vlaanderen niet meer kan straffen omwille van het federale deficit
dat hoofdzakelijk Franstalig België ten goede komt? Wellicht kan u zich dat net
zoals ik niet voorstellen, want redelijke mensen dreigen niet met atoombommen.
Nochtans zou een opsplitsing van de schuld waarmee Europa rekening houdt, voor
Vlaanderen enorm veel betekenen. Veel meer dan het gekissebis over de
buitenlandse handel. Het doet mij groen lachen wanneer Sinardet België zo
geweldig vindt. Stel u voor dat Vlaanderen met zijn gezonde financiële situatie
en eigen prestaties zou mogen pronken in het buitenland?
Pjotr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten