05 april 2015

Onschuldig tot in de dood



 

MEDIA EN POLITIEK  ANDERS GELEZEN


 

Wanneer het gerecht een bekend politicus doorverwijst naar de rechtbank, doet het dat niet lichtzinnig. Sommige vrienden van Stevaert blijken minder moeite te hebben om iemand te veroordelen.

 

Over de doden


 
Over de doden geen kwaad woord. Uit medeleven voor de familie en uit respect voor de overledene. Maar dat respect van zoveel politici die al lang de smeuïge verhalen – uiteraard achter de hand uitgesproken – kennen, klonk bijwijlen zo onoprecht dat een mens er zich eerder zou voor schamen dan erdoor getroost te zijn. Misschien zullen sommigen zich ook wel geviseerd voelen door de beschuldiging van machtsmisbruik.

 

Maar laten we even stilstaan bij een opmerkelijke reactie van een goede vriend van Stevaert: Willem Elias, decaan van de faculteit psychologie en educatiewetenschappen aan de VUB, postte op Facebook volgend bericht:

 

 DECAAN Elias over Steve Stevaert.jpg

 

Volgde een eerste bericht op DS online: ‘Steve was gewoon een zeer goede vriend, die in het water zien springen vind ik niet leuk. Meer moet men achter deze bekentenis onder vrienden niet zien. Wie daar niet kan mee leven moet zich maar ontvrienden. Facebook blijft onder ons.’
 
In een tweede aansluitend bericht klinkt het ietwat anders: ‘Wat ik heb geschreven, is een aanbeveling aan vrouwen om toch geen drie jaar te wachten om aangifte te doen. Stevaert was géén verkrachter. Ik neem die uitspraak niet terug’.
 
Men kan dan wel overtuigd zijn van de onschuld van een vriend, dan nog is het een totaal overtrokken stap om de aanklager/het slachtoffer te beschuldigen de oorzaak te zijn van zijn zelfmoord. Komende uit de mond van een psycholoog is dat onbegrijpelijk. Daarenboven is deze morele veroordeling door een decaan psychologie des te bevreemdend omdat ze voorbijgaat aan de melding dat het slachtoffer zich na de (toegegeven) feiten medisch liet onderzoeken en géén drie jaar wachtte zoals hij suggereert.

Het socialisme zal gezellig zijn of niet   


 

‘Steve’ stond bekend om zijn oneliners. Alleen was deze oneliner over gezelligheid niet zo gelukkig. Het socialisme van Stevaert was duidelijk niet voor iedereen zo gezellig. Eigenlijk is het kenmerkend voor een generatie politici die zich opwerpen als de verdedigers van de vrijheid en blijheid. De vrijgevochten jongens en meisjes die zich wat graag afzetten tegen het paternalisme van de kerkelijke preken. Zijn zwak voor de vrouwen – geen liefde, louter seks om de seks - mag dan al begrijpelijk zijn en zelfs niet uitzonderlijk, toch blijft het voor iemand die zich opwerpt als het symbool van een sociaal gemotiveerde politieke beweging een teken van zwakte. En zwakte is gevaarlijk wanneer iemand zoveel macht bezit.

Vooraanstaand en hoogstaand


 

De manier waarop hij blijkbaar omging met het zwakke geslacht toont eens te meer aan dat ‘vooraanstaand’ niet hetzelfde is als ‘hoogstaand’. Wanneer men iemand de eretitel van minister van staat toekent, zou dat laatste belangrijker moeten zijn. Vooral omdat nog andere ministers van staat weinig blijken van een hoogstaande levenswandel konden voorleggen.
 
Gelukkig heeft men begrepen dat hij zijn recht verspeelde om aanspraak te kunnen maken op een staatsbegrafenis. Het voorkomt dat koning Filip een vertegenwoordiger zou moeten sturen. Hoewel, zijn vader misschien?

 

Pjotr