05 oktober 2015

De Wever in Gent, fatalist of realist?



MEDIA EN POLITIEK  ANDERS GELEZEN


 

De ene Bart is de andere niet. Wanneer mensen de werkelijkheid negeren, wordt de waarheid moeilijk om dragen. Dan valt zelfs het masker af bij hoofredacteur Bart Sturtewagen van DS en veegt hij doemdenker Bart De Wever de mantel uit.

Professor Carl Devos nodigt De Wever uit


Sturtewagen zal wellicht heel veel kranten lezen, maar blijkbaar weinig over de werkelijkheid die zich afspeelt aan de grenzen van Europa. Ook Europa getuigt van kortzichtigheid wanneer het denkt dat het vluchtelingenprobleem kan aangepakt worden eenmaal de migranten en vluchtelingen binnen de Schengengrenzen aangekomen zijn. Centralisering van de registratie in de frontlijnstaten is geen voldoende oplossing en voorkomt de lucratieve mensenhandel niet, integendeel! Wie bijdragen leest die buiten de bandbreedte vallen van de politiek correcte media, zal Bart De Wever geen fatalist vinden, maar eerder een realist. Naar aanleiding van het college dat hij als N-VA voorzitter gaf aan de studenten van de Gentse universiteit wijdde Sturtewagen, opiniërend hoofdredacteur, hieraan een commentaar in De Standaard.
Sturtewagen: Waarom stelt hij (De Wever) het zo fatalistisch voor alsof we gedoemd zijn de fouten bij de integratie van vorige migratiegolven te herhalen? Alsof het onmogelijk is dat we daarover de voorbije decennia iets zouden hebben bijgeleerd.

Ooggetuigen weten beter


De Bretoense economist-politicoloog Patrick Guiol, gewezen professor aan de Universiteit van Rennes vaart sinds april rond in de Griekse kustwateren en observeert er dagelijks het wel en wee van de vluchtelingen in deze regio. Zijn verhalen bundelde hij in zijn ‘Chronique Grecque’ waarbij hij een heel ander beeld ophangt van de vluchtelingen. Wie hij zoal tegenkwam? Algerijnen wier visa voor Frankrijk geweigerd werd en nu als vluchteling een nieuwe poging deden.
Zijn conclusie (vanuit een Franse invalshoek): “Het wordt hoog tijd dat de EU meer doet dan quota af te spreken. Het wordt hoog tijd dat men niet enkel spreekt over aantallen maar ook over de ‘kwaliteit’ van de vluchtelingen. Zo niet zal Mevrouw Merkel kunnen kiezen tot groot jolijt van het Duitse patronaat.”  
In ‘tempore non suspecto’ wees een hooggeplaatste magistraat mij reeds op de aantrekkelijkheid van (vooral Brussel) ons land voor ongeschoolde immigranten die absoluut geen versterking betekenden voor onze economie maar wel afkwamen op onze genereuze sociale zekerheid. De Wever is dus niet de eerste (en de laatste) die deze in bepaalde kringen onwelkome waarheid verkondigt. 
Een gewezen Belgische topadviseur van het IMF las deze bijdragen van Patrick Guiol eveneens en schreef volgende commentaar (tekst in ons bezit): “Het roept veel vragen op en de toestand is inderdaad verontrustend. Deze massale volksverhuizing zou kunnen de meest ernstige bedreiging van Europa vormen sinds de tweede wereldoorlog met ontrafeling/uitholling van de EU. Het is duidelijk dat er grenzen zijn aan de absorptiecapaciteit van de EU. Het meest karakteristieke is de drijfveer van alle betrokkenen naar het zoeken van het eigen belang en voordeel. Het nieuwe element voor mij zijn de acties aan Turkse zijde, overheid en privé commercieel belang. Ik herinner me niet meer hoe precies de burgeroorlog in Syrië begonnen is, maar de familie Assad is gekend om de macht met niemand te willen delen. De troebelen in Irak zijn het gevolg van de weerwraak van de huidige sjiitische machthebbers voor de geleden onderdrukking door de sunnieten onder Saddam Hussein. Een belangrijk aspect ook is dat naast de vluchtelingen een groot deel van de toestromende massa bestaat uit migranten komende uit verscheidene landen zoals Indië, Pakistan, Afghanistan en Noord Afrika. Wat de EU betreft, het lijkt me onvermijdelijk dat indien de buitengrenzen van het Schengen gebied niet kunnen beveiligd worden dat dan de leden terug hun nationale grenzen moeten bewaken. (…) Wat de stroom uit Syrië betreft wordt nu vermeld dat de bombardementen (met nagels en dergelijke) uitgevoerd door Assad verantwoordelijk zijn voor meer vluchtelingen dan de bedreiging van ISIS. Als dit juist is, dan zal de actieve Russische steun en interventie de exodus nog versterken. En dit zou dan ook bijdragen tot de destabilisering van de EU, een van de objectieven van Rusland. De acties van de Turkse autoriteiten gaan in dezelfde zin en kunnen deels ingegeven zijn door hun ontstemming niet toegelaten te worden tot de EU.  Wat ook opvalt is dat geen vluchtelingen/migranten naar Rusland trekken. Interessant is ook Patrick Guiol’s analyse van de positie van Duitsland, voor wie  omwille van zijn demografische positie en structuur van zijn economie de nieuwkomers een positieve bijdrage zouden leveren, en dat Duitsland bij machte zou zijn om voorkeur te kunnen geven aan de meest geschoolde.”
Sturtewagen is hardleers
Maar laten we de cirkel sluiten en terugkeren naar de geciteerde uitspraak van Sturtewagen. Wie heel even blijft stilstaan bij zijn boodschap kan niet anders dan vaststellen dat hij inderdaad hardleers is.
 
In zijn commentaar verwijst hij onder meer naar het succes waarmee De Wever en zijn N-VA het Vlaams Belang de voorbije verkiezingen versloeg. Hij schrijft daarover: “Terugkeer van de verpletterde adder (…) Onheilspellend is de vaststelling dat de verslagen vijand de kop weer opsteekt. Zonder er zelf iets voor te doen, klimt Vlaams Belang weer op de kaart. Terecht ergert Bart De Wever zich aan het gebrek aan erkenning dat hij kreeg voor het verpletteren van de adder.”
De gebruikte terminologie - zijn de kinderen van het Vlaams Belang dan echt addergebroed, zoals hij hier onverbloemd schrijft? – bewijst alvast dat hij niets heeft geleerd van de verkiezingen op ‘Zwarte zondag’, 24 november 1991. Ook in de aanloop naar die verkiezingen werden de gegronde zorgen van de bevolking genegeerd door onder meer zijn krant en werd deze boodschap die door het Vlaams Blok wel werd opgepikt, dood gezwegen. Maar de kiezers wisten beter dan de politiek-correcte elite en dat resulteerde in een klinkende overwinning van het Vlaams Blok.
Mocht iemand nog twijfelen aan het belang van het ‘Volksempfinden’ dan kan men best eens kijken naar Oostenrijk waar ook een rechts-populistische partij (de Freiheitliche Partei Österreichs, FPÖ, van Jorg Haider zaliger, nu onder leiding van Heinz-Christian Strache) de ene zege na de andere boekt. De FPÖ doet het bijna 4 procent beter en de twee traditionele partijen, socialisten en christendemocraten, verliezen vier procent. Een verschil van 8 % van de stemmen is niet niks. En met bange vooruitzichten op een ware volksverhuizing zonder einde is dat meer dan een onprettig accidentje dat voorbij zal waaien.
Bij de regionale verkiezingen doet de FPÖ het nog beter. Ze wordt zelfs de grootste partij in de provincie Steyermark (Stiermarken). Terug van nooit helemaal weggeweest. Dat bewijst alvast dat niet enkel de charismatische figuur van Haider aan de basis lag van het succes van de FPÖ.

Nood aan een positief Vlaams signaal


Respect voor het gezond verstand van de bevolking is veel belangrijker voor de duurzaamheid van politiek succes dan persoonlijke successen. Vooral daarom is een positief Vlaams verhaal voor een partij als N-VA broodnodig. Was dat niet de vraag waarop professor Carl Devos, en met hem nog veel Vlamingen, graag een antwoord had?
De verkiezingen zijn nog veraf, maar, laten we wel wezen, zonder een positief Vlaamsgezind project zal het in Vlaanderen niet anders zijn dan in Oostenrijk en andere Europese landen, waar de bevolking het gehad heeft met een heersende klasse die enkel denkt aan het eigen overleven, en zo de voedingsbodem van het extremisme – zowel links als rechts - extra vruchtbaar maakt.
Pjotr