06 januari 2016

Maximaal profiteren van vluchtelingen


MEDIA EN POLITIEK ANDERS GELEZEN


 Knack nr. 51(16 december): De Nederlandse migratiehistoricus Leo Lucassen verklaart
We kunnen maar beter zo veel mogelijk profiteren van de vluchtelingen.

Hollandse rekbaarheid

Citaat uit zijn artikel: “Iedereen heeft het recht om naar Europa te komen, maar herinner u de angst voor de Poolse loodgieter?” Ongegrond, zo stelt hij want “Polen en Roemenen hebben binnen Europa vrijheid van migratie, maar ze hebben niet onmiddellijk toegang tot ons sociale stelsel.” En verder: “Waarom zouden we ook tegen mensen uit Afrika of het Midden Oosten niet kunnen zeggen, u mag best de veerpont naar Europa nemen, maar u bent hier in eerste instantie wel op uzelf aangewezen en als u geen werk vindt, moet u wel teruggaan?”
Kijk eens aan, een Nederlandse specialist inzake migratie die de conventie van Genève aan zijn laars lapt en van de vluchtelingen economische migranten maakt die enkel nog welkom zijn als ze de eigen (Nederlandse) economie dienen.
Maar zijn Hollandse rekbaarheid, of is het eerder politieke correctheid, zet hem ertoe aan om verder in het artikel het volgende te antwoorden op de vraag of de vluchtelingen wel recht hebben op hun statuut wanneer ze vanuit een ‘veilig land, Turkije’ verder doorreizen : “Dat is op zijn minst een heel selectieve lezing van het Vluchtelingenverdrag. Dat zegt niet alleen dat vluchtelingen veilig moeten zijn, het zegt ook dat we er voor moeten zorgen dat ze hun leven kunnen verder zetten met alle rechten van het land waar ze belanden”. En verder: “Mensen hebben recht om asiel te vragen in Europa. Je kunt dat recht niet outsourcen naar Turkije, Libië of Marokko.”
Wanneer Knack een migratiespecialist opduikelt die in één enkel interview dergelijke contradicties aan mekaar knoopt, dan zegt dat toch ook iets over het gebrek aan een kritische lezing door de journalist. Zou er één aandachtige lezer zijn die niet doorheeft dat het precies Turkije, Libië en Marokko, … zijn die hun problemen outsourcen? Landen die zelf een probleem zijn en, niet gehinderd door enige ethische drempels, wat graag hun verantwoordelijkheid afschuiven op die hoog-beschaafde Europeanen.

Eurabia is pure bangmakerij


Lucassen bestrijdt ook de idee dat de toevloed zou kunnen leiden tot een Arabisering (Eurabia) van Europa. Nonsens volgens hem, en dat staaft hij met de globale cijfers die inderdaad aantonen dat het aantal moslims in de ganse EU minimaal is (41 miljoen op 500 miljoen) en vermits het aantal kinderen afneemt naarmate ze hier langer verblijven, ziet hij ook voor de toekomst geen probleem. Pure bangmakerij.
Dat is in elk geval een ‘convenient’ antwoord dat veel lezers zal geruststellen. Hoewel totaal tegengesteld aan de ‘inconvenient thruth’ van de klimaatalarmisten, speelt hier eenzelfde mechanisme: er is een probleem, maar we kunnen het oplossen op voorwaarde dat we maar het juiste doen. Voor de alarmisten is dat massa’s geld stoppen in de bestrijding van de eigen fouten (CO2), in plaats van te investeren in klimaatweerbaarheid; bescherming. En de vluchtelingen verwelkomen is al even positief want zo kunnen we profiteren van deze goedkope arbeidskrachten om de concurrentie op de arbeidsmarkt te verhogen. Dat leidde in Duitsland al tot hongerlonen zoals die tot nu toe enkel in de VS bestonden. Dat ze dit overgieten met een sausje humanisme om ons te misleiden, is gewoon ergerlijk.
Wat Lucassen over het hoofd ziet, is dat die globale cijfers bedrieglijk zijn en voor sommige kleinere entiteiten totaal verkeerd. Zo zijn er cijfers die bewijzen dat de  allochtone moslimjongeren in bepaalde regio’s en steden van Europa in de meerderheid zijn. Zou Lucassen vergeten zijn dat een – in slaap gevallen bevolking – niet de geschiedenis bepaalt, maar wel een minderheid die soms nog veel kleiner is dan die ‘luttele’ miljoenen moslims? Of was de ‘Belgische’ opstand tegen de Hollanders in 1830 een zaak van de meerderheid?
Gelukkig zijn het in de huidige situatie niet de wapens die ons bedreigen – al wordt het dagelijks leven van honderden miljoenen Europeanen wel gehypothekeerd door losgeslagen enkelingen – maar wel de teloorgang van onze Westerse cultuur. Daarvoor volstaan kleine maar continue stapjes weg van onze gebruiken. En media? Die doen het in hun broek van de schrik wanneer de feiten niet overeenstemmen met hun geloof. Zoals tijdens oudjaarsavond in Keulen, toen een groep van duizend (volgens de politiecommissaris) Noord-Afrikaanse/Arabische jongeren tientallen vrouwen seksueel lastig vielen en bestolen. Ik val in herhaling wanneer ik nog maar eens pleit voor een moreel reveil. Zonder deze ommeslag naar meer weerbaarheid is de aankoop van dure gesofistikeerde wapensystemen weggegooid geld. In deze context vind ik de positieve beoordeling van Saoedi Arabië door Bart De Wever heel jammer. Saoedi Arabië moet immers nauwelijks onderdoen voor het beestachtige IS. 
Ondertussen doen de media er alles aan om ons een schuldgevoel op te dringen. In Knack online (4/12): 'Onze verantwoordelijkheid voor de radicalisering van jonge moslims is onwaarschijnlijk groot', dixit ‘de meest vooraanstaande expert in religie, Karen Armstrong.’
En als we dan toch niet de schuldigen zouden zijn voor het extremisme, dan zijn we nog altijd bange blanke mensen waarvoor Karin De Ruyter, chef buitenland van De Standaard (2/12) meent te moeten waarschuwen: Angst eet de ziel op.
En mochten we het vergeten zijn, gewezen EU-Raadsvoorzitter  Herman Van Rompuy (in hetzelfde nummer van Knack) herinnert er ons aan dat tijdens de Dertigjarige oorlog (1618 – 1648) in de Duitse regio Paderborn (waar hij uitgenodigd was voor een lezing) de katholieken en protestanten mekaar uitmoorden. “De IS heeft niet het monopolie op wreedheden.”

Verschillende werelden


Wat Lucassen en De Ruyter gemeen hebben, is de typisch politiek-correcte boodschap dat het allemaal zo erg niet is. Maar de relativerende uitspraak van Van Rompuy toont iets anders aan: namelijk dat wij met onze Westerse beschaving anno 2000 veel verder staan dan de landen die gedomineerd worden door een moslimcultuur.
Over de invloed van deze verscheidenheid ontwikkelde ik lang geleden een theorie over de oorzaak van gewapende conflicten. Namelijk dat vele conflicten, zo niet alle, te maken hebben met de verschillende beschavingsstadia waarin verscheidene volkeren en regio’s leven. Wij leven wel allemaal op dezelfde aardbol en op hetzelfde moment, maar onze beleving van de werkelijkheid is heel verschillend. Hierbij appelleer ik aan de mystieke individuele en groepsbeleving van de werkelijkheid. Daardoor begrijpen we niet waarom anderen onze ‘voorbeeldige’ levenswijze niet als voorbeeld nemen, gezien de welvaart die we bereikten en begrijpen we evenmin dat andere volkeren en culturen daar zelfs geen oren naar hebben. Van daar ook de quasi-onmogelijkheid om een multiculturele maatschappij op te bouwen. Van daar ook dat de duizenden jongeren die wij in West-Europa opgeleid hebben – onder meer aan onze universiteiten en de koninklijke militaire school - om later een Afrikaanse elite te vormen, niet geslaagd is. Het enige dat ze hier leerden was dat je je met geld heel veel kunt permitteren. Maar cultureel hebben we hen nauwelijks iets kunnen bijbrengen.
In een artikel van Fouad Laouri in De Morgen (Opinie p. 23 02/01/2016) waarover hier meer te lezen is, roept hij op om van de twee verhalen (Het Westerse verhaal dat gruwt van het jihadisme en het Oosterse verhaal dat gruwt van het onrecht begaan door het Westen) één verhaal te maken. Dat is precies wat ik bedoel met die verschillende beleving van de werkelijkheid. Alleen denkt hij dat het slechts gaat over een verhaal dat men kan veranderen, herschrijven, terwijl ik meen dat het om éénzelfde verhaal gaat maar over twee verschillende werelden. En dat het te hoog gegrepen is om te hopen op éénzelfde wereld die we samen in harmonie kunnen beleven. Het wordt dus een overname en wij, door decadentie verzwakte West-Europeanen, zijn alvast goed op weg om ‘overgenomen’ te worden.
Deze theorie over andere werelden sterken mij ook in de overtuiging dat alle volkeren recht hebben op hun (desnoods bloedige) geschiedenis, en dat we die niet in hun plaats kunnen uitvechten. De remedie was al te dikwijls erger dan de kwaal.

Profiteren is egoïstisch en kortzichtig


Maar er is meer dat mij opviel bij de kritische lezing van Lucassens artikel. Dat wij maximaal moeten profiteren van de vluchtelingen, nu ze toch hier zijn. De vraag blijft wat hij juist bedoeld met ‘zo veel mogelijk profiteren van hun menselijk kapitaal.’ Ja, dat kan dus, maar is dat wel het mantra, het gebed dat telkens moet herhaald worden tot iedereen ervan overtuigd is? Of is het een blijk van egoïsme en van een kortzichtigheid die contraproductief is op lange termijn?
Laten we even verder kijken in de toekomst. Wanneer er ergens een oorlog uitbreekt en alle ‘onschuldigen’ verlaten hun land met de bedoeling om er nooit meer terug te keren, waarom zou men dan nog inspanningen willen doen om deze oorlogsgebieden terug op te bouwen? Zal het Midden Oosten er beter aan toe zijn wanneer we het na het beëindigen van de oorlog aan zijn eigen lot overlaten? Om het kapot te schieten hebben ze ons niet nodig, maar onze hulp én deze van de vluchtelingen zal broodnodig zijn om van deze regio opnieuw een leefbare plek te maken.
Ja, de erkende vluchtelingen zullen hier wel een tijd moeten blijven. Ook WO I en II duurden vijf jaar, maar wat belet er ons om de vluchtelingen voor te bereiden op een terugkeer, om mee te werken aan de toekomst van hun land. Door hen geen permanente vergunning te geven maar enkel nog hernieuwbare vergunningen in functie van de evolutie in hun geboorteland. Eenmaal ze weten dat ze hier slechts tijdelijk zijn, zullen ze ook daadwerkelijk uitkijken naar een toekomst in eigen land. Zal hen dat beletten om ondertussen hier te werken, in plaats van in de sociale hangmat te blijven liggen? De goede krachten zullen dat niet doen, en voor de anderen moet er een financiële stok achter de deur voorzien zijn. Dat zijn politieke keuzes waarvoor ongetwijfeld een maatschappelijk draagvlak bestaat.
Uit welbegrepen solidariteit met de veel grotere groep mensen die daar achter gebleven zijn en hun land terug willen opbouwen.

Pjotr
Dwarsligger
omdat dwarsliggers zo onontbeerlijk zijn om het rechte spoor te houden!